Ο άγραφος νόμος της φιλοξενίας στην Κρήτη

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

 Ναι, δεν λέω. ζούμε πλέον στον 21ο αιώνα, ούτε στις αρχές, ούτε στα μέσα, μα ούτε ακόμα και στα τέλη του 20ο. Πα να πει πολλά και διάφορα έχουν αλλάξει παντού, ακόμα και στο νησί που κατά πως λέγεται γεννήθηκε ο Ξένιος Δίας, όχι όμως και τόσα πολλά ώστε ακόμα και σήμερα να μπει κάποιος στο σπίτι σου και να τη βγάλεις με ένα ποτήρι νερό, ίσως και χωρίς αυτό.

Μια εικόνα που θυμίζει παλιά Κρήτη!!!

 

Η φωτογραφία φυσικά είναι τραβηγμένη πρόσφατα σε κάποιο ξωκλήσι του Ηρακλείου , αν την παρατηρήσετε όμως προσεκτικά θα σας θυμίσει σίγουρα κάποιες εικόνες που υπήρχαν σε παλιά λευκώματα και απεικόνιζαν την Ελλάδα μιας άλλης εποχής. Τα ψηλά δέντρα, ο πέτρινος περίβολος της εκκλησιάς, το αγοράκι απορροφημένο εντελώς στο χτύπημα του σήμαντρου με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό, όλα αυτά αλήθεια δεν σας φέρνουν στο μυαλό σελίδες απο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη;

Ρ.Μ.

Έτσι γλεντούν και διασκεδάζουν στην Κρήτη! Σπάνιο φωτογραφικό υλικό

Δεν είναι μόνο το νησί της αντρειοσύνης η Κρήτη, είναι και το νησί του κεφιού και της διασκέδασης...  δεν βγάζουν μόνο πολεμιστές ή γραφιάδες τα χώματα της, βγάζουν και χορευτές που χορεύουν και δεν πατούν τη γης, βγάζει και μουσικούς που σε νεραιδοπαίρνουν με το παίξιμο τους, βγάζει και μαντιναδολόγους που αποτυπώνουν σ' ένα δίστιχο ότι ο άλλος γεμίζει σελίδες και σελίδες  για να αποτυπώσει, βγάζει και γλεντζέδες-προπάντων αυτό- γιατί στην Κρήτη βρε αδερφέ,  πως να το κάνουμε, ξέρουν να ζουν, και μια δοκιμή θα πείσει εκείνον που έχει αμφιβολία. Κι επειδή αυτή "κολόνια κρατάει χρόνια" πα να πει δεν είναι φαινόμενο τωρινό, οι παρακάτω φωτογραφίες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

                                                                                           Ρ.Μ 

Η μάνα στην Κρήτη: Όμοια ή διαφορετική από τις υπόλοιπες μάνες του κόσμου;

 

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

 

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της ΜΆΝΑΣ ας θυμηθούμε πως άντρες-σύζυγοι ή γκόμενοι- πάνε κι έρχονται στην ζωή μας, φίλες και φίλοι επίσης, γνωστοί και γνωστές, ουυυυ, δεν το συζητάμε, όλα έρχονται και παρέρχονται και μία μόνο απομένει η σταθερή κι αμετάβλητη αξία του βίου μας έως αυτός να τελέψει.

Ας την σεβόμαστε λοιπόν όσο την έχουμε…

Κρήτη, μοναδική κι ανεπανάληπτη... Κρήτη ανεξερεύνητη! Εικόνες

 

Γράφει η Ρικη Ματαλλιωτάκη

Πολλοί την αγάπησαν… την λάτρεψαν κυριολεκτικά! Πολλοί εγκατέλειψαν την πατρίδα των γονιών τους κι επέλεξαν την Μεγαλόνησο σαν πατρίδα της καρδιάς τους!

Ο θάνατος στην Κρήτη-Εικόνες

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Μπορεί η Κρήτη να είναι ένα πολύ μεγάλο νησί, μπορεί κατά το πλείστον του να έχει μετατραπεί σε τουριστικό θέρετρο, μπορεί οι τέσσερις μεγάλες πόλεις του-Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά και Άγιος Νικόλαος- να έχουν υιοθετήσει σχεδόν εντελώς δυτικότροπες συνήθειες ζωής, όμως βαθιά μέσα στα σπλάχνα του κάθε Κρητικού, το κύτταρο του Μινωίτη εξακολουθεί και  παραμένει ανόθευτο από προσμίξεις κάτι που είναι πανεύκολο να διαπιστώσεις αρκεί να παραβρεθείς σε μια κηδεία στο νησί.

Δαμάζοντας την Κρητική γη... Εικόνες

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Διακρίνω, με χαρά μεγάλη ασφαλώς, μια στροφή του κόσμου τον τελευταίο καιρό στον τόπο μας-για αλλού δεν ξέρω- σε ότι έχει να κάνει με το χωριό και γενικότερα με την επιστροφή στη φύση και στα «καλά» του παρελθόντος… το υπογραμμίζω αυτό, στα καλά του παρελθόντος, πα να πει την αγάπη στη φύση και σε ένα ρυθμό ζωής που φέρνει και ένα πιο ποιοτικό αποτέλεσμα ζωής.

Κρητικό γλέντι γάμου μεσούσης της κρίσης αλλά προ covid.-Εικόνες

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Ναι, είναι  τελικά, η Κρήτη είναι ένας πλούσιος τόπος, πολύ πλούσιος θα έλεγα, έχει ειπωθεί μάλιστα πως μονάχα ο κάμπος της Μεσσαράς θα μπορούσε να ταΐσει ολάκερη την υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι αλήθεια λοιπόν πως την κρίση οι άνθρωποι της Κρήτης δεν την ένιωσαν βαριά στο πετσί της όπως οι άλλοι Έλληνες… όχι όλοι προς Θεού, αλίμονο, οι περισσότεροι όμως πέρα έβρεχε όταν κάποιοι συνάνθρωποι τους ταΐζονταν από τα συσσίτια ή δεν ταΐζονταν καθόλου.

«Στα Κόκκινα Φανάρια» της Κρήτης του σήμερα

 

 

 

Ρεπορτάζ: Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Έχουν περάσει σαράντα περίπου χρόνια από τότε που η Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστούσε στα «ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ» βγάζοντας για τον πολύ κόσμο στην επιφάνεια την αθλιότητα της Τρούμπας. Σήμερα βέβαια μπορεί να μην υπάρχουν πια έξω από πόρτες τα κόκκινα φωτάκια που ενημερώνουν για την λαγνεία του εσωτερικού χώρου, σήμερα μπορεί τα πράγματα να είναι κατά πολύ ίσως απλούστερα και να κλείνονται μονάχα στην ουδέτερη λέξη «Μπάρ τάδε…» ούτως ώστε να μην σκανδαλίζεται ο κάθε ανίδεος περαστικός, η ψυχοσύνθεση όμως των γυναικών που τα συγκεκριμένα μαγαζιά θεωρούν ως «εμπόρευμα τους» παραμένει από τότε σχεδόν όμοια.

Κρητικό έθιμο, "αντρειά", ή απλώς μια συνήθεια το μουστάκι; - Στα σίγουρα πάντως αναμφισβήτητο αντρικό στολίδι.

 Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Εκείνους που θα βιαστούν να συμπεράνουν  ότι το  παρακάτω κείμενο  αφορά αποκλειστικά  « τρίχες»  θα τους αντικρούσω με την ρύση των αρχαίων  ημών προγόνων  που συνιστούσε  σοφά: « Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας…»

Κινδυνεύει η κεντρική αγορά του Ηρακλείου!- "Θυμάμαι την αγορά με 27 κρεοπωλεία και 15 μανάβικα..."

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

«Σε λίγα χρόνια θα έρχεσαι το πρωί  στην αγορά  και θα βλέπεις  στο ένα πεζοδρόμιο σουρωμένους και ξαπλωμένους κατάχαμα και στο άλλο πεζοδρόμιο ζευγάρια που δεν πήγανε ακόμα να κοιμηθούν να φιλιούνται…»

Οινοπαραγωγικές περιοχές της Κρήτης

Επιμέλεια Ρικη Ματαλλιωτάκη

Το νησί της Κρήτης παράγει περίπου το είκοσι τοις εκατό της παραγωγής κρασιών έναντι των κρασιών όλης σχεδόν της υπόλοιπης Ελλάδας αν δε ληφθούν υπόψη οι ιδανικές κλιματολογικές της συνθήκες, ο οποιοσδήποτε μπορεί να διαπιστώσει πως διαθέτει όλα τα προσόντα για να διαπρέψει όχι μόνο ως κορυφαία περιοχή παραγωγής κρασιού στη χώρα μας αλλά σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.

Ζωνιανά: Η άλλη όψη…

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Η σπίλωση

Με αφορμή τα  δραματικά γεγονότα που κατά διαστήματα συμβαίνουν  στα Ζωνιανά η Κρήτη οδηγείται σε ένα πανελλαδικό εξευτελισμό,πλην όμως αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα δίχως τη τροχοπέδη του σωβινισμού που αναγκάζει τη σκέψη να δουλεύει λανθασμένα, θα πρέπει  δυστυχώς αμερόληπτα να παραδεχτούμε ότι δεν είναι  καθόλου άδικος.

Άσε τα χάμπουργκερ και πιάσε τον ντάκο - Νέα έρευνα: Οποιος τρώει σαν Κρητικός ζει περισσότερο-

Μεσογειακή διατροφή. Πιο συγκεκριμένα, κρητική διατροφή. Οι γευστικοί κάλυκες της γλώσσας συναινούν, η λογική υπερθεματίζει, αλλά και η επιστήμη δεν πάει πίσω. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε πως οι άντρες της Κρήτης ζουν περισσότερο, λόγω των διατροφικών συνηθειών τους.

Να γιατί οι γυναίκες ερωτεύονται τους Κρητικούς!

Για την Ελληνίδα ο Κρητικός άντρας αποτελεί σίγουρα αντικείμενο θαυμασμού. Πρότυπο της ανδροπρεπούς συμπεριφοράς και των εντόνων συναισθημάτων.
Η μήπως κάπου μπερδευόμαστε και μαζί με τα προηγούμενα ο άντρας της Κρήτης δεν είναι πια το ίδιο ιδανικό αρσενικό ….χωρίς τα αξεσουάρ του;

ΒΙΝΤΕΟ:«Κούπες» : Η συνήθεια των Κρητικών που μπορεί να προκαλέσει παρεξήγηση

Ξεκίνησαν από τα Χανιά και συγκεκριμένα από τις επαρχίες Αποκόρωνα και Σφακίων αλλά πλέον έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Κρήτη.  Ο λόγος για τις κούπες, οι οποίες πλέον έχουν γίνει μόδα και ανάμεσα στους νέους ενώ η άρνηση πολλές φορές να δεχτεί κάποιος το κάλεσμα μίας κούπας μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγησεις. 

Γιατί οι Κρητικοί φοράνε μαύρο πουκάμισο και βράκα;

 

Νομοθεσίες ενδυμασίας, επιρροές από τους διάφορους λαούς που κατοίκησαν στην Κρήτη και βεντέτες έδωσαν την τελική πινελιά στο σχέδιο της Κρητικής ενδυμασίας που γνωρίζουμε.

Μάλια Ηρακλείου: Χθες και σήμερα -Φωτο

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Τα Μάλια, η παραθαλάσσια κωμόπολης του Ηρακλείου Κρήτης ήταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, μέχρι δηλαδή πριν καταλήξουν όλοι οι κάτοικοι του ή γκαρσόνια, ή ξενοδόχοι,  ένας ήσυχος τόπος, ένας τόπος θεϊκός που θα μπορούσε κανείς να έλεγε ότι θύμιζε το κομμάτι του παραδείσου που αναζητά για να αναπαυτεί ο καθένας μας.

Μια μορφή βγαλμένη, λες, απο τα σπλάχνα της Κρήτης!!!

 

Ένας  γέροντας, σκυφτός από τα χρόνια και τις κακουχίες της ζωής που έχει ζήσει… με τα χέρια ροζιασμένα από το πάλεμα της γης…

Πως εκλαμβάνουν οι Κρητικοί τις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων;

 

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Είθισται να λέγεται πως είναι  μήνας της ελπίδας ή  αλλιώς κι  ο μήνας  ακόμα της ονειροπόλησης. Ο Δεκέμβρης, ο μήνας ο Χριστουγεννιάρης, ίσως επειδή είναι ο πιο σκληρός και πιο βαρύς μήνας του χειμώνα, επιφορτίσθηκε να  προκαλεί την  χαλαρή, ανθρώπινη μας υπόσταση, και  να την κάνει πιο ανθεκτική φέρνοντας μαζί του ότι δεν φέρνουν όλοι οι υπόλοιποι μήνες του χρόνου. Την ελπίδα για το «αυριανό κάτι καλύτερο..» Την πίστη ότι,  γιατί όχι,  μπορεί  και να συμβεί κάτι αλλιώτικο στη ζωή μας, κάτι που έως χθες ούτε καν θα μπορούσαμε να το είχαμε φαντασθεί ..