Καφενείο η «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ» -Στη γειτονιά της Μεσκηνιάς.

Της Ρίκης Ματαλλιωτακη

Την εποχή ακόμα που η συνοικία της σημερινής Χρυσοπηγής  Ηρακλείου φιλοξενούσε μέσα στις εκατοντάδες σπηλιές της τους λεπρούς και τους μεσκήνηδες  της νήσου Κρήτης με αποτέλεσμα να  έχει μετατραπεί  κυριολεκτικά και μεταφορικά  σε  συνοικία των φτωχών και των απόκληρων της πόλης..

Μια οικογένεια 15 παιδιών στις σπηλιές της Μεσκηνιάς ή Χρυσοπηγής το 1959

 

Για δυο αιώνες σχεδόν-οι τελευταίοι έφυγαν απο εκεί το 1969 για τις εργατικές κατοικίες των Δειλινών- στην σημερινή συνοικία της Χρυσοπηγής ή Μεσκινιά όπως λεγόταν παλιότερα, οι άνθρωποι όχι απλώς ζούσαν σε σπηλιές διαμορφωμένες υποτυπωδώς σε σπίτια, αλλά έκαναν κι επί πλέον ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία αλλά 15 παιδια!!! Μας το βεβαιώνει η φωτογραφία του κ. Μιχάλη Ναλετάκη που απεικονίζει ένα, προς ένα τα μέλη μιας οικογένειας που έμενε τότε στις σπηλιές της Χρυσοπηγής, τραβηγμένη το 1959,και σκεφτείτε λίγο πόσο αχάριστοι είναι οι σημερινοί άνθρωποι και γι' αυτό σίγουρα είναι και τόσο δυστυχισμένοι...Δείτε περισσότερα για την γειτονιά της Μεσκηνιάς ΕΔΩ

                                                                                                  Ρ.Μ

Μεσκηνιά ή κοιλάδα του Μαρουλά: «Η πονεμένη κοιλάδα της αβύσσου ή La valle d’ abisso dolorosa -Aπό την «Κόλαση του Δάντη-

Tης Ρίκης Ματαλλιωτάκη

 Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες του Ηρακλείου μέχρι τις αρχές του περασμένου αιώνα μας δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγούσε στον Αχέροντα.  Ήταν όμως  πράγματι αποικία λεπρών η «Κοιλάδα του Μαρουλά», το άλλοτε βενετσιάνικο χωριό, που έως το 1904 πλάκωνε με το πόνο και την απόρριψη τις ψυχές των «Άθλιων» που κατοικούσαν εκεί, προσφέροντας τους άπλετα την αίσθηση μιας Δαντικής καθόδου προς τα βάραθρα της κόλασης. Κι αν ήταν σε τι διαφέρει άραγε τις περισσότερες φορές η φαντασία από τη πραγματικότητα;