Ακόμα μια βόλτα στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου

 Έχει μια μαγεία η Κεντρική αγορά του Ηρακλείου... όχι η σημερινή, προς Θεού, μιλώ για την αγορά του κάποτε.

Ερίφιον Κρήτης δραχμαί 206

Ναι, ναι, καλά ακούσατε, ή μάλλον διαβάσατε... ερίφιον Κρήτης δραχμαί 206.

Κεντρική αγορά έτος 1978 και... κάντε τη σύγκριση

Ένα απλό κοίταγμα στην παρούσα φωτογραφία αρκεί για να μας πιάσει κατάθλιψη αν την συγκρίνουμε με την σημερινή...

Μια Κυριακή πρωί στο Ηράκλειο του 1975

Βρισκόμαστε στο Ηράκλειο του 1975.

Κυριακή πρωί και το μεγαλομπακάλικο του ΑΛΕΞΙΟΥ στην αρχή της αγοράς της πόλης στην οδο 1866, είναι κλειστό. το βλέπετε εξάλλου.

Η κεντρική αγορά του Ηρακλείου το 1935.

 

Ακόμα μια φωτογραφία της Κεντρικής αγοράς του Ηρακλείου μας ταξιδεύει στον χρόνο γεμίζοντας το μυαλό μας μνήμες και την καρδιά μας συναίσθημα. Μανάβικα, χασάπικα, ένα φαρμακείο απ' ό,τι βλέπουμε, κόσμος που σίγουρα δεν υπάρχει πια πάει κι έρχεται, καθόλου τουριστικά μαγαζιά, όλα κι όλα αυτά μας επιτρέπουν να "επισκεφτούμε" μια πόλη σίγουρα πιο φτωχική, κατά πολύ όμως πιο ανθρώπινη από την σημερινή

                                                                                                                              Ρ.Μ.

Στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου το 1961

 

Σήμερα βέβαια μόνο αγορά δεν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε, τότε όμως, όταν έλεγαν αγορά εννοούσαν αγορά... δεν υπήρχε παραπληροφόρηση δηλαδή όχι μόνο ως προς αυτό αλλά και ως προς πολλά άλλα... και ο νοών νοείτο...Βλέπουμε λοιπόν μια κεντρική αγορά πάμπλουτη, τόσο που δεν έχει να ζηλέψει ίσως κι απ΄ τις αγορές των μεγαλουπόλεων... καρότσια φορτωμένα, καλάθια, κοφίνια, πάγκοι, σε σημείο δηλαδή που ακόμα και να δυσκολεύεσαι να περάσεις που λέει ο λόγος. Και μην τολμήσετε να κάνετε τη σύγκριση με την τωρινή, θα μελαγχολήσετε..
                                                                                                                                 Ρ.Μ

Στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου ποιος ξέρει πότε....

 

Η γυναίκα φορά "ευρωπαϊκό" ταγιέρ και ο άντρας και ο άντρας παραδοσιακή κρητική βράκα... η αριστερή ταμπέλα μας πληροφορεί για απολαυστικά σιμιγδαλένια μακαρόνια, η δεξιά για κάποιον πετεινό, τα χαμογελαστά πρόσωπα δυστυχώς δεν μιλάνε, άρα... άρα το μόνο στοιχείο που έχουμε για να μάθουμε πότε είναι τραβηγμένη η παρούσα φωτογραφία το αντλούμε μονάχα απο την μεσαία ταμπέλα με την επωνυμία Α. Καλοξύρης. Αλήθεια, ξέρει κανείς πότε τα τηλέφωνα του Ηρακλείου ξεκινούσαν απο το 91 ;

                                                                                                                                    Ρ.Μ.

Στην Κεντρική Αγορά του Ηρακλείου το 1965

 

Στην Κεντρική Αγορά του Ηρακλείου μας οδηγούν δυο φωτογραφίες που ανακάλυψα στο διαδίκτυο… όχι όμως στην αγορά τη σημερινή με την θλιβερή μορφή της αλλά στην αγορά του 1965 που έσφυζε από κίνηση και ζωή και ήταν πραγματική αγορά… και δυστυχώς οι φωτογραφίες αυτές για μια ακόμα φορά αποδεικνύουν πως στην Ελλάδα ισχύει όντως το περίφημο «κάθε πέρσι και καλύτερο…»

Ρ.Μ.

Κινδυνεύει η κεντρική αγορά του Ηρακλείου!- "Θυμάμαι την αγορά με 27 κρεοπωλεία και 15 μανάβικα..."

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

«Σε λίγα χρόνια θα έρχεσαι το πρωί  στην αγορά  και θα βλέπεις  στο ένα πεζοδρόμιο σουρωμένους και ξαπλωμένους κατάχαμα και στο άλλο πεζοδρόμιο ζευγάρια που δεν πήγανε ακόμα να κοιμηθούν να φιλιούνται…»

Γιώργος Φορτετσανάκης: Η αγορά που ξέραμε δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά...

Συνέντευξη στη Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Έστησαν το κρεοπωλείο τους στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου σχεδόν παιδιά, το 1980, κι  έζησαν τα νιάτα τους μέσα της. Οι αδελφοί Φορτετσανάκη την γνώρισαν στις καλύτερες και τις πιο χορταστικές στιγμές της αφού πέρασαν εκεί ένα τέταρτο του αιώνα. ‘Εχοντας λοιπόν το δικαίωμα περισσότερο από κάθε άλλο, ο ένας από τους δυο Φορτετσανάκηδες, ο Γιώργος μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις αλλά και τις ενστάσεις του.

Ο Καφενές του «Σαρανταυγά»: 90 χρόνια ύπαρξης στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Το όνομα του Γιώργη Σταθάκη, γιου ενός παπά από το Σμάρι, άλλαξε πολύ εύκολα , όπως συνήθως συμβαίνει σε όλα τα χωριά της Κρήτης, κι έγινε Παπαδάκης, λόγω του ιερατικού επαγγέλματος  του πατέρα του (το παπαδάκι, το παπαδάκι..)