Γιώργος Φορτετσανάκης: Η αγορά που ξέραμε δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά...

Συνέντευξη στη Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Έστησαν το κρεοπωλείο τους στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου σχεδόν παιδιά, το 1980, κι  έζησαν τα νιάτα τους μέσα της. Οι αδελφοί Φορτετσανάκη την γνώρισαν στις καλύτερες και τις πιο χορταστικές στιγμές της αφού πέρασαν εκεί ένα τέταρτο του αιώνα. ‘Εχοντας λοιπόν το δικαίωμα περισσότερο από κάθε άλλο, ο ένας από τους δυο Φορτετσανάκηδες, ο Γιώργος μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις αλλά και τις ενστάσεις του.

Πείτε μας πότε ακριβώς δουλέψατε στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου και ποιες είναι οι μνήμες σας από την περίοδο εκείνη.

 

Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στην κεντρική αγορά σχεδόν από παιδιά, μπήκαμε το 1980 δηλαδή και φύγαμε το 2005, ένα τέταρτο του αιώνα να φανταστείς και μπορώ ανεπιφύλακτα να πω πως τα χρόνια ήταν τα ωραιότερα της ζωής μας, χρόνια που μας άφησαν υπέροχες αναμνήσεις! Όσοι είχαν μαγαζιά εκεί ήταν βιοπαλαιστές που δούλευαν ακούραστα από το πρωί μέχρι το βράδυ για το μεροκάματο…υπέροχοι άνθρωποι, με τα πειράγματα και τις πλάκες τους,  και όλοι νιώθαμε ο ένας για τον άλλο πως είμαστε μια οικογένεια. 

Η φώτο του κ. Φορτετσανάκη είναι απο τις παλιές καλές εποχές της αγοράς, τότε που διέθεταν ένα απο τα πολλά κρεοπωλεία που υπήρχαν εντός της αγοράς. 

 Μπορείτε να μας προσδιορίσετε πότε ακριβώς ξεκίνησε η κατρακύλα;

Η κατρακύλα δυστυχώς ξεκίνησε από το 2005, γι’ αυτό εξάλλου φύγαμε κι εμείς από εκεί και μεταφερθήκαμε στην 62 Μαρτύρων, πολύ νωρίτερα δηλαδή από τη στιγμή που φάνηκαν τα ολοκληρωτικά αποτελέσματα της.

Η κεντρική αγορά του Ηρακλείου σε άλλες εποχές.

Θεωρείτε πως εκτός από το άψυχο έχει αλλοιωθεί και το έμψυχο πρόσωπο της κεντρικής αγοράς μας;

Αλίμονο, η αγορά μας πλέον δεν θυμίζει ούτε στο έμψυχο ούτε στο άψυχο υλικό την αγορά του χθες, περισσότερο θα έλεγα μοιάζει με τουριστικό γιουσουρούμ… δυστυχώς μετά που άρχισε η κρίση οι νέοι ενοικιαστές που πήραν τα μαγαζιά μας με την υποτιθέμενη ευκαιρία, δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στα υπερβολικά ενοίκια κι έτσι τα κρατούσαν για λίγο με συνέπεια  να αλλοιώνεται ολοένα τα αληθινό πρόσωπο της αγοράς. Έτσι λοιπόν φτάσαμε σήμερα να περνάς μέσα από την κεντρική αγορά και να βλέπεις διαρκώς καινούργια πρόσωπα, κάθε χρόνο και άλλους, αφού αυτοί της δικής μας εποχής που παρέμειναν είναι μονάχα αυτοί που τα μαγαζιά τους είναι ιδιοκτησία τους και δεν είχαν να παλέψουν με το άγχος του ενοικίου. Δυστυχώς, η οικονομική καταστροφή λόγω κρίσης ήταν πολύ μεγάλη, και εκεί που πήγαμε να αναπνεύσουμε να σου κι ο κορονοϊός και ολοκλήρωσε την καταστροφή της αγορας

 

Υπάρχει περίπτωση να σωθεί η αγορά μας;

Αν ζητάτε την προσωπική άποψη μου νομίζω πως πρέπει να πάρουμε απόφαση το γεγονός πως η αγορά που ξέραμε δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά.