Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, σε δεκάδες –για να μην πω σε εκατοντάδες- μετριούνται τα εγκαταλειμμένα σπίτια της πόλης μας… σπίτια που φέρουν εμφανώς πάνω τους την κομψότητα και το στυλ μιας άλλης εποχής, λιγότερο καταναλωτικής και περισσότερο ουσιαστικής, ρημάζουν από την αδιαφορία του κράτους και των ιδιοκτητών τους έρμα κι εγκαταλειμμένα.
Εδώ που τα λέμε βέβαια, τι να κάνει κι ο καημένος ο ιδιοκτήτης με όλους τ.ους παράλογους φόρους που επιβλήθηκαν τελευταία κάνοντας τα σπίτια βάρος και όχι σε περιουσία.
Τα συγκεκριμένα κτίρια ωστόσο έπρεπε να αποτελούν
ευθύνη του Δήμου… έπρεπε να μετατραπούν σε εστίες πολιτισμού και όχι σε εστίες
μικροβίων και σκουπιδιών όπως έχουν καταντήσει.
Έπρεπε οι ιθύνοντες να φροντίσουν να δημιουργήσουν
πολιτιστικά κέντρα σε κάθε γωνιά της πόλης μας… κέντρα δημιουργικής γραφής,
ζωγραφικής, εργαστήρια πηλού και χαλκού, κι ένα σωρό άλλα αντί να έχουν γεμίσει
την πόλη καφετέριες … τώρα θα μου πεις, τι λες βρε, που ζεις και που πατάς, στα
σύννεφα;
Ε ναι λοιπόν, άσε με εμένα να ζω και να πατώ
στα σύννεφα, αναπνέεις καλύτερα εκεί από τη γη που έχει κυριαρχήσει η
κακομοιριά και η μπίχλα…
Και για του λόγου το αληθές δείτε τις
φωτογραφίες που προκαλούν θλίψη, κι οι οποίες βέβαια δεν απεικονίζουν
ούτε το ένα τέταρτο του προβλήματος.... γι' αυτό και θα επανέλθω σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου