Χρήστος Παπαχρήστος: Ο γιατρός της καρδιάς μας!!!

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Λευκά μαλλιά, λευκή ζωή,

λευκή σαν χιόνι του βουνού και η ψυχή σου

Καμιά μαυρίλα δεν σε ζύγωσε ποτέ

ευλογημένη απο Θεού ήταν η ύπαρξη σου...

Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να μεσολαβήσει κάποιος χρόνος για να αναφερθείς σε κάτι και οι λόγοι τούτης της καθυστέρησης είναι είτε γιατί δεν έχεις συνειδητοποιήσει επ' ακριβώς το τι σου συνέβη είτε γιατί ο πόνος δεν σου το επιτρέπει.

Στην παρούσα περίπτωση  στην γράφουσα συντέλεσαν και οι δύο λόγοι... στην αρχή ήταν η έλλειψη συνειδητοποίησης-μας πως είναι δυνατόν να πεθαίνουν τέτοιοι άνθρωποι- κι αμέσως μετά η άρνηση να πιστέψω το χαμό του αγαπημένου μας κύριου Χρήστου.

Όχι, δεν πέθανε, ο γιατρός της καρδιάς μας, ο γιατρός των ορφανών, των φτωχών. και των αδυνάτων ολάκερης της γειτονιάς μας δεν πέθανε, δεν μπορεί να πέθανε... έτσι σκεφτόμουν για καιρό ώσπου, όπως συνήθως συμβαίνει, αποδέχτηκα την σκληρή πραγματικότητα σίγουρη όμως πως τέτοια ανθρώπινα  διαμάντια στην ουσία δεν πεθαίνουν ποτέ... ζουν όσο ζούμε κι εμείς σ΄εκείνο το γαλήνιο  κομμάτι της ψυχής μας που έχουμε αφιερώσει για τους εκλεκτούς.

 Κι ο άντρας αυτός ναι, ήταν όντως απο τους ευνοημένους της μοίρας αφού τους φέρνει στο φως του ήλιου απο γεννησιμιού τους καλούς... γιατί μονάχα αυτή η απλή λεξούλα μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον κύριο Χρήστο: Ένας καλός άνθρωπος που κρατούσε μέχρι το τέλος τον όρκο του Ιπποκράτη που έδωσε στην αρχή της ζωής του όσο ίσως λίγοι τον κρατούν σήμερα.

Τον θυμάμαι με το αιώνιο χαμόγελο του να καλημερίζει δίχως έπαρση, να κάθεται όταν τον καλούσες απλά και καταδεκτικά στο  τραπέζι σου, να  τρέχει και να ξανατρέχει σ΄ όποιον τον αποζητούσε, ό,τι ώρα κι αν τον αποζητούσε, και η λέξη δεν μπορώ ή προπάντων δεν θέλω δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιο του, γι' αυτό και με τον καιρό ο Ελλαδίτης που ήρθε για να μείνει στην Κρήτη κι έγινε πιο Κρητικός απο κάθε Κρητικό, έγινε στο μικρόκοσμο του σύμβολο καλοσύνης και ανθρωπιάς. 

Το ό,τι ακριβώς πρόσφερε και στο βαθμό που το πρόσφερε το πήρε βέβαια μαζί του εφτασφράγιστο μυστικό, κι αυτά που μπορούμε να ξέρουμε πάντως είναι κάτι παραπάνω απο αρκετά για να πούμε ευχαριστώ όλοι εμείς που είχαμε την την ευλογία να νιώσουμε το πέρασμα της αύρας τους από τη ζωή μας.