Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

Το θαύμα του Αγίου Μηνά στο Μεγαλόκαστρο -Ενός αγίου που δεν μένει μόνο στο εικονοστάσι


                                     

 Επιμέλεια κειμένου Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Μέρες τέτοιες, Πασχαλινές ήταν, τότε που έγινε το θαύμα στο Ηράκλειο του 1826 σφραγίζοντας έτσι τη σχέση του Αγίου με το  με το τουρκοκρατούμενο τότε Μεγάλο Κάστρο.

Ποιο όμως ήταν το συγκεκριμένο θαύμα που έσωσε εκατοντάδες Ηρακλειώτες απο την τούρκικη χατζάρα; 

Σύμφωνα με την παράδοση λοιπόν, καθώς επίσης και μέσα απο γραφόμενα του μεγάλου συντοπίτη μας Νίκου Καζαντζάκη, το θαύμα που έσωσε τους πιστούς τότε, έγινε Μεγάλο Σάββατο προς ξημέρωμα Κυριακής του Πάσχα την ώρα δηλαδή που εκατοντάδες άνθρωποι ήταν μαζεμένοι στον περίβολο της εκκλησίας του  Μικρού Άγιου Μηνά..

Αυτή τη στιγμή έκριναν ως πλέον κατάλληλη οι άνανδροι Τούρκοι για να επιτεθούν σε άμαχο πληθυσμό καθώς οι χριστιανοί θα ήταν όχι μόνο απροετοίμαστοι μα και ανυπεράσπιστοι απέναντι σε μια τέτοια ανηλεή σφαγή.

Ήταν λοιπόν η η στιγμή της ανάγνωσης του Ευαγγελίου όταν μανιασμένοι Τούρκοι όρμησαν και περικύκλωσαν το ναό μέσα κι έξω προκειμένου να ξεκινήσουν το αιματοκύλισμα, τότε όμως...

Τότε όμως, πριν προλάβει ούτε ένα τούρκικο ξίφος να σηκωθεί στον αέρα, εμφανίστηκε μπροστά τους ένας ηλικιωμένος έφιππος που άρχισε να καταδιώκει τους αιφνιδιασμένους αλλόθρησκους  με το δικό του μαλαματένιο ξίφος αποτρέποντας έτσι το σχέδιο της ομαδικής σφαγής.

Αργότερα, όταν άρχισαν να μετριούνται οι χριστιανοί, είδαν με έκπληξη πως ούτε ένας τους δεν έλειπε, ούτε ένας τους δεν είχε πάθει ούτε την πιο μικρή γρατζουνιά, παρ' όλα αυτά όμως...

Το θαύμα αποκαλύφθηκε από τους Τούρκους

Παρά την σωτηρία του χριστιανικού πλήθους όμως, το θαύμα έγινε ευρύτερα γνωστό απο τους ίδιους του Τούρκους καθώς οι περισσότεροι σχεδόν μέσα στο σκοτάδι πέρασαν τον έφιππο γέρο που τους επιτέθηκε  για τον Διοικητή τους, Αγιάν Αγά και πίστεψαν πως κατ' αυτό τον τρόπο ήθελε να καταφέρει τη ματαίωση του σχέδιού τους.  Όταν όμως αργότερα πήγαν να του ζητήσουν το λόγο, εκείνος τους διαβεβαίωσε πως το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου δεν είχε  απομακρυνθεί ούτε μισό μέτρο από το σπίτι του.

   Έτσι οι Τούρκοι, μη μπορώντας να κάνουν διαφορετικά παραδέχτηκαν το γεγονός ως θαυματουργή επέμβαση του Πολιούχου και προστάτη της πόλης Αγίου Μηνά κι απο εκεί κι έπειτα κυριευμένοι απο δέος όχι μόνο προσέφεραν δώρα στο ναό του μα ζητούσαν και τη βοήθεια του στα δύσκολα τους.

Πολύ αργότερα,  οι Επίσκοποι Αρκαδίας Μάξιμος, Σητείας Μελετίων και Πέτρας Δωρόθεος επέλεξαν την Τρίτη του Πάσχα (της Διακαινησίμου) και την αφιέρωσαν στη μνήμη και τον εορτασμό του θαύματος.

                         

Γράφει ο Καζαντζάκης στην αναφορά του στο Γκρέκο για το θαύμα:

Ολάκερη η πολιτεία ήταν ένα φρούριο, η κάθε ψυχή ήταν κι αυτή ένα φρούριο αιώνια πολιορκούμενο κι είχε καπετάνιο ένα Αγιο, τον “Αγιο Μηνά, τον προστάτη του Μεγάλου Κάστρου…”
"...Ενας Άγιος που δεν έμενε μόνο στο εικόνισμά του, κατέβαινε κάθε νύχτα,  …έβγαινε περιπολία. Σφαλνούσε τις πόρτες, όσες είχαν ξεχάσει οι Χριστιανοί ανοιχτές, σφύριζε στους νυχτοπαρωρίτες να γυρίσουν πια στα σπίτια τους, στέκουνταν απόξω από τις πόρτες κι αφουκράζονταν ευχαριστημένος όταν άκουγε τραγούδι…

"….Κι όταν οι Τούρκοι ακόνιζαν τα μαχαίρια τους κι ετοιμάζουνταν να ριχτούν στους Χριστιανούς, πετιόταν ο Αϊ-Μηνάς πάλι από το κόνισμά του να διαφεντέψει τους Καστρινούς…
….Δεν ήταν μονάχα άγιος ο Αϊ-Μηνάς, ήταν ο καπετάνιος τους, καπετάν Μηνά τον έλεγαν και του πήγαιναν κρυφά τ’ άρματά τους να τα βλογήσει…”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κεντρική αγορά... κάποτε...Εικόνες

Ας δούμε σε δυο φωτογραφίες πως ήταν η κεντρική αγορά της πόλης μας κάποτε...το έχουμε ξαναδει βέβαια ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ   και ΕΔΩ και ΕΔΩ -αν θέλετ...