Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Συγκεκριμένα:
Όταν ακόμα βρίσκονταν οι Τούρκοι στην Κρήτη κάποιος Τούρκος έκτισε εκεί ένα χάνι-καφενείο, όταν ο δρόμος για την επικοινωνία ανατολικής και δυτικής Κρήτης που ως τότε περνούσε απο Τύλισσο και Αξό, άρχισε να διέρχεται απο εκεί.
Το χάνι-καφενείο του Τούρκου γρήγορα έγινε γνωστό ως Γενί Γκαβέ, δηλαδή νέο καφενείο, εξ ου και το παλαιό όνομα του χωριού.-Η μετονομασία σε Δροσιά έγινε το 1964-.
Κάπως έτσι, όταν την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα που ανοίχθηκε αμαξιτός που ένωνε το Ρέθυμνο με το Ηράκλειο γίνονταν στο χωριό το έλα να δεις αφού βέβαια οι κάτοικοι του χωριού φρόντισαν στο έπακρο να εκμεταλλευτούν τη στάση που έκανε το λεωφορείο στο χωριό τους. Πολύ σύντομα ανοίχτηκαν κι άλλα μικρά καφενεία, και όχι μόνο... ανοίχτηκαν επίσης και μικρές ταβερνούλες και το χωριό έγινε γνωστό απ' άκρη ως άκρη της Κρήτης για το περίφημο ψητό του γουρουνόπουλο.
Δυστυχώς γι' αυτούς, με το άνοιγμα της νέας εθνικής οδού το 1971 το λεωφορείο σταμάτησε να περνά απο κει κι έτσι σταδιακά η κίνηση και η ζωντάνια του χωριού άρχισε άρχισε να μειώνεται ώσπου σταμάτησε εντελώς, κι έτσι σήμερα το Γενί Γκαβέ, ή Δροσιά, όπως θέλετε πείτε το, όπως ήδη είπαμε είναι ένα χωριό με μόλις σαράντα κατοίκους.
Πληροφορίες wikipedia.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου