Μινώα και Αλκαζάρ : Οι Θεμέλιοι λίθοι στην κινηματογραφική ιστορία του Ηρακλείου και η παραλίγο κατεδάφιση της Βασιλικής του Αγ. Μάρκου

 

Επμέλεια κειμένου Ματαλλιωτάκη Ρίκη

 

Το 1928 ένας δραστήριος Ηρακλειώτης με επιχειρηματικό νου, ο Κώστας Λιναρδάκης , χτίζει απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο, πάνω στο ενετικό τείχος, την πρώτη κινηματογραφική αίθουσα του Ηρακλείου που την ονομάζει Αλκαζάρ, στον εξωτερικό τοίχο της δε υπήρχε η επιγραφή STUDIOS CRETA FILMS που υποδήλωνε τις φιλοδοξίες του ιδιοκτήτη για δημιουργία τοπικής εταιρείας παραγωγής ταινιών.

Και μπορεί βέβαια τα όνειρα του  Λιναρδάκη για δημιουργία τοπικής εταιρείας παραγωγής να μην εκπληρώθηκαν παρά μόνο σε μικρή κλίμακα, το σινεμά του όμως δούλευε με μεγάλη κοσμοσυρροή Ηρακλειωτών ως και τις 13 Οκτώβρη του 1937 συνεχώς παρουσιάζοντας πολλές παραγωγές ταινιών με τελευταία ταινία την Αμερικάνικη παραγωγή της εταιρείας παραμάουντ «απόκρυφα χαρεμίου».

Το θερινό Αλκαζάρ του Κώστα Λιναρδάκη κατά τη δεκαετία του 1930 απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

Ο Λιναρδάκης με τον επιχειρηματικό νου όμως κάποια στιγμή έκρινε πως ο χώρος εκεί ήταν πλέον ακατάλληλος και σταμάτησε την λειτουργία του αγοράζοντας τον γνωστό σε όλους τους παλιότερους «Απόλλωνα» ενώ επίσης μια ακόμα χειμερινή αίθουσα του στεγαζόταν από το 1936 έως το 1956 στην ερειπωμένη τότε βασιλική του Αγίου Μάρκου, που είχε μετατραπεί από τους Οθωμανούς σε τέμενος, το Δεφτερδάρ τζαμί. 

Σινεμά «Μινώα»

Σινεμά «ΑΠΌΛΛΩΝ»

 Και ευτυχώς δηλαδή γιατί η χρήση της Βασιλικής σε κινηματογράφο.την γλίτωσε από την κατεδάφιση, την οποία επιθυμούσε τότε η κοινή γνώμη της εποχής προκειμένου η πόλη να απαλλαγεί από μια εστία μόλυνσης, όπως είχε καταντήσει το κτίριο. Μετά το κλείσιμο του κινηματογράφου το μνημείο αναστηλώθηκε από την Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών με τη μορφή που διατηρεί μέχρι σήμερα.