Η ύπαρξη της ιστορικής εκκλησίας του Αγίου Ματθαίου των Σιναιτών χρονολογείται απο μια επιγραφή που υπάρχει μέσα της προς τα τέλη της Βενετοκρατίας -1600- και λειτούργησε στην αρχη σαν οικογενειακή και αργότερα σαν τριμάρτυρη ενώ τελούσε υπό την αιγίδα του σωματείου των Βαρελοποιών.
Κατά την περίοδο της
Τουρκοκρατίας αγοράστηκε απο το Μεγάλο Διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Νικούσιο
Παναγιωτάκη και σε αντάλλαγμα της Μονής της Αγίας Αικατερίνης που είχε
μετατραπεί σε τζαμί παραχωρήθηκε στη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά.
Έτσι οι Τούρκοι -μη μπορώντας
να κάνουν αλλιώς- την σεβάστηκαν γιατί είχε προνόμια κατοχυρωμένα με
σουλτανικό φιρμάνι, που σημαίνει πως όχι απλώς είχε δικαίωμα να λειτουργεί στα
χρόνια της σκλαβιάς αλλά παράλληλα και να παρέχει άσυλο σε όσου
χριστιανούς διώκονταν και κινδύνευαν.
Για τον επόμενο αιώνα ο ναός
αποτελούσε το μοναδικό εν λειτουργία ορθόδοξο ναό του Χάνδακα, το αποκούμπι
πολλών κατατρεγμένων, το αιώνιο σύμβολο ελπίδας των Καστρινών.
Σήμερα ο ναός φιλοξενεί συλλογή εικόνων όπου περιλαμβάνονται σημαντικά έργα της Κρητικής Σχολής, όπως «η Σταύρωση» του Γεωργίου Καστροφύλακα (1752), «Ο Άγιος Τίτος και Σκηνές του Βίου των 10 Μαρτύρων» του Ιωάννη Κορνάρου (1773) και άλλα. Στις μέρες μας ανακαινίζεται από την 13η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου