Μια βόλτα στα ΚΑΠΗ του Ηρακλείου... ή αλλιώς η μοναξιά της τρίτης ηλικίας

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Μακάρι να γινόταν, κανένας όμως και ποτέ δεν κατάφερε να υπογράψει συμβόλαιο  που να τον βεβαιώνει ότι θα διατηρεί εσαεί την νεότητα του έστω κι αν ακόμα  διέθετε δέκα ψυχές για να της  προσφέρει  σαν αντίτιμο στον διάβολο..

Ως εκ τούτου  το αληθινό πρόσωπο μιας κοινωνίας αντανακλά  πάντα πάνω στα  ανυπεράσπιστα πλάσματα της.

Πάνω στα πλάσματα που δεν διαθέτουν την δύναμη να υπερασπίσουν μόνα τους τον εαυτό τους  και περιμένουν από τους υπόλοιπους.

Τα ζώα δηλαδή, τα παιδιά και προπάντων οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας  ήταν ανέκαθεν  από τα σημαντικότερα  μέτρα σύγκριση στον πολιτισμό μιας  χώρας.

Κι επειδή είναι  απολύτως δεδομένο πως ότι δίνεις παίρνεις η λαϊκή σοφία φρόντισε προειδοποιητικά  να αποτυπώσει τη συγκεκριμένη «αλληλοπροσφορά» με ένα από τους χαραχτηριστικούς αλληγορικούς μύθους της που θέλει το παιδί  να κλείνει το γονιό του σε ένα χώρο μεγέθους κουκλόσπιτου για να απαλλαγεί από την παρουσία του έως ότου ο γέρος τα «τινάξει. Όταν όμως σε λίγο βλέπει το παιδί του να αναπαριστά παίζοντας  ότι ακριβώς  είχε δει από τον ίδιο, το ρωτά τι κάνει,  εκείνο  του απαντά:

«Προσπαθώ να φτιάξω τον χώρο που θα σε κλείσω κι εγώ όταν γεράσεις όπως έκλεισες κι εσύ τον παππού μου..»

Αυτά βέβαια μάλλον  χαραχτήριζαν  μια εποχή που η τρίτη ηλικία ίσως και να ξεκινούσε από τα σαράντα, άντε το πολύ τα πενήντα.

Σήμερα οι άνθρωποι εκτός του ότι γερνούν μονάχα όταν το αποφασίσουν οι ίδιοι, πέρα από αυτό όλοι όσοι πλησιάζουν ή έχουν φθάσει ήδη στην τρίτη ηλικία, οι περισσότεροι  τουλάχιστον, δεν είναι καν εξαρτημένοι από τα παιδιά τους ούτε τόσο μοναχικοί αφού έχουν τους δικούς τους χώρους για να μπορούν ευχάριστα και δημιουργικά να  σκοτώνουν τον χρόνο τους και να μη του επιτρέπουν  να τους ακουμπήσει και να τους σκοτώσει αυτός.

Τα ΚΑΠΙ  εδώ και χρόνια κατάφεραν να ελαχιστοποιήσουν,  έως ακόμα και να μηδενίσουν , να κάνουν  με δυο λόγια πιο υποφερτή την μοναξιά της τρίτης ηλικίας..

 Άνθρωποι της τρίτης ηλικίας από το  Α΄  ΚΑΠΙ Ηρακλείου μίλησαν 

 για την  ανεπανάληπτη προσφορά που  χαρίζουν τούτα τα μέρη συνάθροισης των ηλικιωμένων

Μ. Αντρέας.

Για να γίνεις μέλος στα ΚΑΠΙ  ξέρετε βέβαια  ότι πρέπει να είσαι πάνω από εξήντα χρονών, να είσαι δηλαδή άτομο της λεγόμενης τρίτης ηλικίας. Αν και τώρα λένε ότι πρέπει να θεσπιστεί και τέταρτη ηλικία γιατί οι άνθρωποι της τρίτης που ως πρότινος θεωρούνταν μεγάλοι, τώρα  έχουν πάψει να φέρουν το τίτλο  του γέρου..  Το βασικό πάντως είναι ότι  για εμάς τους ηλικιωμένους τα ΚΑΠΙ είναι   πόλος έλξης κυρίως για την συντροφικότητα και την ανταπόκριση της παρέας την οποία βρίσκουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη  να ανταλλάξουν  απόψεις, να συζητήσουν, να παίξουν την πρέφα τους , το τάβλι τους..

 Και όχι μόνο βέβαια αλλά  τα ΚΑΠΙ συγκεντρώνουν  και  τηρούν  όλους τους όρους της υγιεινής- λάβετε υπ΄ όψιν σας ότι απαγορεύεται αυστηρά το κάπνισμα- Το γεγονός δηλαδή της συνύπαρξης των ηλικιωμένων έχει και μια ποιότητα. Εκτός από αυτό όμως έχομε και ιατρείο που λειτουργεί τέσσερις φορές την εβδομάδα,  νοσηλευτικό προσωπικό, έχομε εργοθεραπεία, φυσικοθεραπεία, κι ακόμα διάφορες ομάδες που λειτουργούν κατά κάποιο τρόπο ως μέσα αποτρεπτικά του άγχους, της μονοτονίας και της κατάθλιψης. Οι ομάδες αυτές είναι: Ομάδα χορωδίας, χορού, γυμναστικής, χειροτεχνίας. Υπάρχει επίσης ομάδα εκδρομών που  από Μάρτιο ως Οκτώβριο γίνονται από μία   κάθε μήνα με ένα συμβολικό ποσό των δύο ή των τριών  ευρώ σε όποιο μέρος της Κρήτης κι αν πας κι ακόμα έχομε τις διασκεδάσεις μας τις συνεστιάσεις μας.

Με λίγα λόγια δηλαδή  τα ΚΑΠΙ είναι ένα περιβάλλον  ιδανικό  στο οποίο μπορεί να βρει ανταπόκριση ο κάθε ηλικιωμένος που αισθάνεται μοναξιά..  Για να περάσει ευχάριστα την ώρα του που κι εγώ δεν ξέρω πως θα μπορούσε να την περνούσε διαφορετικά.

Μ. Νικόλας.

Στα ΚΑΠΙ  περνάμε πολύ καλά όλοι εμείς  της λεγόμενης τρίτης ηλικίας. Ερχόμαστε εδώ, βρίσκουμε τους φίλους μας , παίζουμε  το χαρτάκι μας.. αν δεν υπήρχε ο χώρος αυτός βάσανα μας.. Θα πηγαίναμε από το ένα καφενείο στο άλλο, θα μας έπαιρναν ένα ευρώ στο καφέ, ίσως κι ενάμισι και το ότι εδώ έχουμε την δυνατότητα να τον πιούμε με είκοσι λεπτά για ένα άνθρωπο με μια σύναξη του ΙΚΑ ή του ΟΓΑ, μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά κι αυτό είναι μέσα στα θετικά του ΚΑΠΙ.

Α. Ναπολέων

Σαν εκπρόσωπος των ηλικιωμένων που είμαι, μπορώ να σας πω εκ μέρους όλων  ότι εδώ περνάμε πολύ καλά. Είναι ένα από τα σημαντικότερα ευεργετήματα που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα, γιατί σας λέω με βεβαιότητα ότι αν σ’ εμάς τους γέροντες σταματήσεις το ΚΑΠΙ, ίσως και να πεθάνουμε κιόλας Τόσο πολύ δεμένοι είμαστε εδώ μέσα όλοι μεταξύ μας, όλοι φίλοι μεταξύ μας, αν υπολογίσετε φυσικά ότι οι πιο πολλοί τουλάχιστον μέχρι και τις εξήμισυ ώρα το βράδυ που κλείνει, βρισκόμαστε εδώ μέσα..

Σκεφτείτε ότι ο γέροντας θα μαράζωνε αν δεν είχε ένα τόπο που να τηρεί όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις για να πάει. Και σκεφτείτε επίσης ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να περάσουμε τόσες ώρες σε ένα οποιοδήποτε άλλο καφενείο..

Κ. Αντώνης,

Ο Θεός να συγχωρέσει του  ανθρώπου  που τα δημιούργησε όλα αυτά και περνούμε όλοι  εμείς οι γέροντες ωραία. Ν΄ αγιάσει τα κόκαλα του Ανδρέα Παπανδρέου του  ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και των ΚΑΠΙ!

Β. Δημήτρης.

Όλα είναι πολύ ωραία στο ΚΑΠΙ. Αν δεν υπήρχαν οι πιο πολλοί από εμάς θα περνούσαμε όλες αυτές τις ώρες κλειδωμένοι στο σπίτι. Κι εγώ έχω ένα κήπο τουλάχιστον, οι άλλοι όμως;

Ζ. Ειρήνη

Πάρα πολύ ωραία περνάμε εδώ, και φθηνά ποτά, και την ώρα μας περνούμε, και γυμναστική κάνουμε, και χορωδία έχουμε, και εκδρομές θα κάνουμε το καλοκαίρι, και διήμερο πήγαμε πέρυσι στη Σητεία, αλίμονο μας αν δεν τα είχαμε..