Ελληνική σημαία: Σύμβολο αυτοθυσίας και ηρωισμού ανά τους αιώνες!- Αφιέρωμα στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου

Της Ρίκης Ματαλιωτάκη

« Το δε την πολύν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν..» -Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

9 Φεβρουαρίου 1897 και  στο ακρωτήρι των Χανίων οι οβίδες του «σύμμαχου» ευρωπαϊκού στόλου χτυπούν αλύπητα τους δικούς μας. Μία από τις οβίδες  αυτές βρίσκει το κοντάρι της σημαίας και την ρίχνει καταγής. Ένας ατρόμητος Κρητικός τότε, ένας αγωνιστής της επανάστασης του 1896-97, ο Καγιαλές ή Καγιελαδάκης την αρπάζει αμέσως κι αδιαφορώντας για την ζωή του κάνει το κορμί του κοντάρι και την  σηκώνει ψηλά για να κυματίζει περήφανα  απέναντι στους  εχθρούς. Η πράξη του άφησε άλαλους από συγκίνηση και θαυμασμό τους πάντες. Άγγλους, Ρώσους, Γερμανούς, Αυστριακούς, Γάλλους και Ιταλούς, ναύτες και αξιωματικούς που σαν συνήλθαν από την έκπληξη ξέσπασαν σε ζητωκραυγές για το απίστευτο τόλμημα των Γραικών και ο βομβαρδισμός.. σταμάτησε!

 

7 Απριλίου 1941, ημέρα που τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής  μπαίνουν στην Αθήνα και ο Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι ο τελευταίος Έλληνας τσολιάς-φρουρός της σημαίας μας  στον ιερό βράχο της Ακρόπολης.  Οι Γερμανοί κατακτητές τον διατάζουν να κατεβάσει την ελληνική σημαία και στην θέση της να υψώσει την γερμανική. Εκείνος ψύχραιμα και ήρεμα, σταματά προσοχή, χαιρετά στρατιωτικά κι αρχίζει να ψάλει τον εθνικό μας ύμνο ενώ αμέσως μετά  με δάκρυα στα μάτια υπέστειλε  την σημαία μας.  Κατόπιν την περιτυλίσσει γύρω από το σώμα του και δίχως κανείς να το περιμένει ρίχνεται στο κενό από το βράχο της Ακρόπολης και σκοτώνεται αρνούμενος κατ΄ αυτό τον τρόπο να υψώσει στα ιερά χώματα της πατρίδας του το επαίσχυντο κατοχικό και φασιστικό σύμβολο.

 

Νύχτα  της 30ης  προς 31ης  Μαΐου του 1941 ( περίοδος της Γερμανικής κατοχής) και ο Μανόλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, δεκαενιάχρονοι φοιτητές και οι δύο, ο πρώτος της Ανωτάτης Εμπορικής και ο δεύτερος της Νομικής, αποτολμούν το ηρωικό εγχείρημα να αναρριχηθούν στους βράχους της Ακρόπολης με κίνδυνο ή να γκρεμοτσακιστούν ή να γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς,   να προχωρήσουν και να κατεβάσουν από τον ιστό της την γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό του φασισμού και να αποχωρήσουν χωρίς ευτυχώς να τους συμβεί ούτε το ένα κακό ούτε το άλλο.  Κατόπιν αφού έσκισαν την ξένη σημαία σε δύο κομμάτια, ένα για τον καθένα τους, έριξαν την υπόλοιπη στο ξεροπήγαδο που βρίσκεται μέσα στα τείχη..

 

Σολόμωντας Σολωμού! Το τι ακριβώς έκανε ετούτος ο 26χρονος  άνδρας είναι τοις πάση γνωστό αφού εξάλλου είναι πολύ λίγα τα χρόνια από τότε.

Προσπάθησε να κατεβάσει την ημισέληνο, σημαία- σύμβολο κατοχής της πατρίδας του της Κύπρου όμως το μεγαλειώδες είναι ότι ο ήρωας αυτός αγκαλιάζοντας τον ιστό της τούρκικης σημαίας και αρχίζοντας να τον ανεβαίνει για να τον γκρεμίσει ,  γνώριζε ότι δεν  υπήρχε ούτε μία πιθανότητα στις χίλιες  όχι μόνο να το καταφέρει αλλά ούτε καν για να κατέβει ο ίδιος  ξανά ζωντανός κάτω.

Κι όμως ο Σολόμωντας Σολωμού τολμώντας το έδειξε με τη θυσία της ζωής του τον δρόμο για την ελευθερία.

Κι ο δρόμος αυτός λέει ότι η λογική, η υποταγή και η σωφροσύνη δεν αποτελούν  ποτέ  την καλύτερη λύση για το μεγαλύτερο  πανανθρώπινο δικαίωμα, την ελευθερία!

Η γαλανόλευκη ελληνική σημαία της πατρίδας μας, σύμβολο  των αγώνων του έπους του ΄40 και των ανθρώπων του που σύσσωμοι και σύστομοι βροντοφώναξαν το «ΟΧΙ» ενάντια σε καπιταλιστικά επίσης καθεστώτα , μα και του «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» του Λεωνίδα  καθώς επίσης και του « Το δε την πολύν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν..» του Παλαιολόγου,  καθορίσθηκε από την πρώτη εθνοσυνέλευση των προγόνων μας  στην Επίδαυρο το Γενάρη του 1822. Το γαλανό της χρώμα συμβολίζει τον ουρανό και τις θάλασσες του τόπου μας ενώ το λευκό της τον αφρό των κυμάτων, τις χιονισμένες  βουνοκορφές μα και τα αγνά ιδανικά που για χάρη τους πολεμά ανέκαθεν η Ελλάδα.  Ο Σταυρός εκτός από την πίστη συμβολίζει και το Γολγοθά που ακολούθησε κατά την ιστορική της πορεία η Φυλή μας για την διατήρηση ή την απόκτηση  της ελευθερίας της. Οι πέντε γαλάζιες ταινίες αντιστοιχούν στις συλλαβές της λέξης «ε-λευ-θε-ρί-α» και οι τέσσερις λευκές της στις συλλαβές των λέξεων « ή- θά-να-τος.»  για  να θυμίζουν κατ΄ αυτό τον τρόπο πως οι Έλληνες αγαπούν τόσο την ελευθερία που επιλέγουν το θάνατο από τη σκλαβιά.