Πολύ καλό και όμορφα γραμμένο είναι το μυθιστόρημα του Κώστα Ασημακόπουλου με τίτλο «Ο χορός των κληρονόμων».
Δυο άνισες κοινωνικά οικογένειες με φόντο τη Σπάρτη από την Κατοχή και μετέπειτα ζουν, αγαπούν, ερωτεύονται, η μια φτωχική, η άλλη πλούσια με ατράνταχτη περιουσία, τα μέλη της μιας με ανθρωπιά κι αξιοπρέπεια σε αντίθεση με τον πλούσιο και σκληρό γαιοκτήμονα Φίλιππα που θέλει παραπάνω από όσα έχει αποκτήσει, άψυχα κι έμψυχα και τα παίρνει με κάθε τρόπο, όμως στο τέλος δεν θα είναι οπως φιλοδοξεί κι ονειρεύεται. Παρόλα τα δύσκολα χρόνια του πολέμου η ζωή δεν σταματάει, άνθρωποι γεννιούνται, πεθαίνουν, παντρεύονται, και καθε σπίτι έχει τις χαρές και τις λύπες του.
Ο Φίλιππας με τις τρεις κόρες που μεγάλωσαν στο ίδιο σπίτι με ίδια ανατροφή κι όμως ξεχώριζαν κι είχαν ιδέες αντίθετες και τον στοχαστικό κι ευαίσθητο γιο του, ο Λεωνίδας με τους πέντε καλούς γιους που προκαλεί τη ζήλεια του μεγαλοκτηματία και που ενστερνίζεται ότι «η ζωή για κάθε άνθρωπο είναι ότι αγαπάει και τιμάει και με αυτό ευτυχεί» και η τολμηρή Φωτεινή είναι τα κυριότερα πρόσωπα αυτής της υπόθεσης. Το αξιόλογο αυτό μυθιστόρημα διδάσκει οτι οι συνέπειες από τις αποφάσεις και τις πράξεις του ανθρώπου επηρεάζουν τόσο τη δική του ζωή όσων και τις ζωές της οικογένειά του και όσων εμπλέκονται, αλλά βαρύνουν τη συνείδηση αυτού που τις προκαλεί. Τα όποια μυστικά σε ανύποπτο χρόνο κλονίζουν με ενοχές κι απειλές την τάξη και τη νοικοκυροσύνη που κάνει καθένας στο μυαλό και στη ζωή του, γιατί τίποτα δεν μένει κρυμμένο για πάντα. Επίσης προκαλεί το ερώτημα «άραγε από τι αστάθμητο κι αόρατο φτιάχνεται ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου, τι τον επηρεάζει κάποια ώρα και παίρνει άλλη ψυχή, άλλο μυαλό, βγαίνει άλλος άνθρωπος». Και πως «πολλές φορές αλλάζουν τα παιδιά και χρόνο με το χρόνο απ΄ όσα τους συμβαίνουν, φτιάχνονται οι χαρακτήρες αλλιώτικοι. Κάποτε κι αναπάντεχοι σεισμοί τραντάζουν τις ψυχές τους, ρίχνουν πολλά μέσα σε αυτές κι ανοίγουν νέους δρόμους... Κι είναι να λες πως κάθε νέος έχει την ώρα τη δική του, με κάτι από άλλους διάφορο, για το δικό του δρόμο...». Εντυπωσιακές είναι οι περιγραφές της Σπάρτης και της γύρω περιοχής με τα μνημεία, με τα όμορφα τοπία, τη γονιμότητά της, με τον Μυστρά με τους μισοσκότεινους ναούς, τα ερειπωμένα παλιά κτίσματα και τα χορταριασμένα λιθόστρωτα , με τους κάμπους της και τα ακρωτήρια, μια ομορφιά δυναμική, απλωμένη στον ίσκιο του Ταΰγετου , που ποτίζεται από την αυστηρότητα του αρχαίου , γενναίου βίου της και από τον Ευρώτα με μνήμες δωρικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου