Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την κηδεία του Σοφοκλη Βενιζέλου στα Χανιά

 

Επιμέλεια κειμένου Ρίκη Ματαλλιωτάκη

 

Το απόγευμα της 6ης Φεβρουαρίου του 1964, κι ενώ η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων για τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου όδευε προς την κορύφωση της τελευταίας εβδομάδας, ο Σοφοκλής Βενιζέλος την ώρα που εκφωνούσε πολιτικό λόγο στον λαό των Χανίων αισθάνθηκε μία ελαφρά αδιαθεσία με δύσπνοια που ξεπέρασε με χάπια και νερό.

 Μετά την ομιλία του επιβιβάστηκε στο επιβατηγό πλοίο Ελλάς με κατεύθυνση τη Σύρο. Στις 21.00 δόθηκε επί του πλοίου γεύμα και, αφού το πλοίο είχε αποπλεύσει, ο Βενιζέλος επιδόθηκε στο αγαπημένο του παιχνίδι, το μπριτζ. 

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα πλέον όταν αποσύρθηκε στην καμπίνα του. Αισθάνθηκε δυσφορία και ζήτησε επειγόντως από τον καμαρότο, που τον αντίκρισε χλωμό με έντονη δύσπνοια, τον γιατρό του, καρδιολόγο Γ. Καρούζο, που τον συνόδευε στην περιοδεία. 

Ο γιατρός έσπευσε κοντά του και αντιλήφθηκε ότι ο Βενιζέλος είχε οξύ πνευμονικό οίδημα. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με ενέσεις, ωστόσο παρά τις προσπάθειές του ο μεγάλος πολιτικός κάποια στιγμή έχασε τις αισθήσεις του και πέθανε. Το μοιραίο επήλθε στη 1.05 το πρωί της 7ης Φεβρουαρίου. Το πλοίο αμέσως άλλαξε πορεία και επέστρεψε στη Σούδα. Στο ημερολόγιο Γέφυρας του πλοίου ο Πλοίαρχος προέβη στη λακωνική καταχώρηση:

«01.05 της Παρασκευής 7ης Φεβρουαρίου 1964. Επί του πλοίου και καθ΄ ον χρόνον επεστρέφαμεν εις Πειραιά εκ Χανίων, απεβίωσε ο κ. Σοφοκλής Βενιζέλος. Εις τον ασθενήσαντα αρχηγόν, παρέσχε τας πρώτας βοηθείας ο προσωπικός του ιατρός κ. Καρούζος».

. Στις 9 Φεβρουαρίου, ημέρα Κυριακή, έγινε στα Χανιά η κηδεία του Σοφοκλή Βενιζέλου, παρουσία του διαδόχου Κωνσταντίνου, ο οποίος εκπροσώπησε τον βαρέως ασθενούντα βασιλιά Παύλο. Παρόντες ο πρωθυπουργός Ιωάννης Π. Παρασκευόπουλος και οι Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Σπυρίδων Μαρκεζίνης και από την Αριστερά ο Νίκος Κιτσίκης. 

Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία στη Μητρόπολη, η πομπή κατευθύνθηκε μέσα από τους δρόμους των Χανίων στο Ακρωτήρι, προκειμένου ο νεκρός να ταφεί δίπλα στον πατέρα του, Ελευθέριο Βενιζέλο. Στους επικήδειους που εκφωνήθηκαν κυριάρχησε η ρητορική δεινότητα του Γεωργίου Παπανδρέου:

«Είναι κοινός ανθρώπινος κλήρος ο θάνατος. Αλλά είναι προνόμιον η ευθανασία. Και αυτήν σου επεφύλαξαν οι θεοί. Είχες κινηθή, τον τελευταίον καιρόν, εις μίαν ιαχήν θριάμβου. Και η Κρήτη, η ιδική σου, σε απεθέωσε...»