Το πρώτο κατάστημα υφασμάτων στον Άγιο Νικόλαο το 1905

 

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Ο Μανουήλ Χατζηδάκης που ήταν ταμίας, ήταν και αυτός ο οποίος προέβλεψε την μετέπειτα εκπληκτική άνοδο της περιοχής του ‘Αγίου Νικολάου, και πείθει τον αδελφό του Κωνσταντίνο που ήταν δάσκαλος στην Σητεία, να αφήσει στην άκρη την μίζερη σιγουριά της δημόσιας θέσης και να ασχοληθεί με το εμπόριο.

 Ο Κωνσταντίνος άκουσε τον αδερφό του, κι έκανε το ρίσκο αυτό ανοίγοντας το πρώτο υφασματεμπορικό του στην σημερινή οδό Ρούσσου Κουνδούρου που το διατήρησε μάλιστα έως και το 1932 όταν αγόρασε ένα οικόπεδο κι απέκτησε ιδιόκτητο μαγαζί που το συνέχισε με το ίδιο εμπόρευμα. Κατά την διάρκεια της κατοχής όμως το λεηλάτησαν  οι Γερμανοί και όσο εμπόρευμα απέμεινε αναγκάστηκαν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες να το εξαγοράσουν με τις λιρέτες που μέσα σε ένα μήνα είχαν εξανεμισθεί. Μετα την κατοχή το αναλαμβάνει ο υιός Χατζηδάκης μαζί με τον πατέρα του φυσικά που φεύγει όμως σε λίγο καιρό για σπουδές στην Ανωτάτη Εμπορική, στην Αθήνα, έως ότου αναλάβει πάλι εξ ολοκλήρου και οριστικά ,τούτη την φορά, την επιχείρηση το 1952 που την ανακαινίζει προσθέτοντας τις εκτός από τα υφάσματα και έτοιμα ρούχα, αυτά τα λίγα που υπήρχαν δηλαδή τότε, πουκάμισα και κάποια εσώρουχα κατά το πλείστον. Στα χέρια του την κρατά έως και το 1988 οπότε και περνά στα χέρια του δικού του γιού, Κωνσταντίνου, στην τρίτη διαδοχή δηλαδή.

Μέχρι τότε όμως που ο Άγιος Νικόλαος όχι μόνο δεν είχε ουδεμία σχέση με τον Αγιο Νικόλαο που βλέπουμε σήμερα, αλλά δεν είχε καν την δυνατότητα επικοινωνίας με το Ηράκλειο κι υπήρχαν όλα κι όλα τρία μονάχα μαγαζιά, άρα συναγωνισμός μηδέν , ο Κωνσταντίνος Χατζηδάκης, πρώτος ιδρυτής του καταστήματος, είχε σαν εμπόρευμα μόνο τα υφάσματα τα βαρειά, τα χωριάτικα.

Ντρίλινα υφάσματα δηλαδή, βρακόπανα, αλατζάδες αλλά παραδόξως όμως σε συνδυασμό και με κάποια ακόμα γυναικεία υφάσματα πολυτελείας μια και ο Αγιος Νικόλαος κατα το μεγαλύτερο μέρος του κατοικούνταν τότε απο υπαλληλικό κόσμο αλλά και από μεγάλες επίσης Σφακιανές οικογένειες οι οποίες είχαν μετοικήσει εκεί μετα την επανάσταση του 1879 περίπου.

Κουνδουραίοι, Συγγελάκηδες, Ψαχουλάκηδες,Τσιτσιρίδηδες, και πολλοί άλλοι οι οποίοι βρίσκονταν από τότε εκεί, οι κυρίες τους αγόραζαν τα υφάσματα που θα έραβαν τις βραδινές τουαλέτες τους από το κατάστημα του Κωνσταντίνου Χατζηδάκη

Κατά την διάρκεια της δεύτερης διαδοχής που είχε ανοίξει πλέον ο δρόμος επικοινωνίας με το Ηράκλειο, τις περισσότερες φορές τα πιο πολλά είδη ψωνίζονταν από το Ηράκλειο ενώ άλλα πάλι έφταναν κατευθείαν από τους εισαγωγείς που έφταναν στο μικρό λιμάνι του τόπου με επίσης μικρά,επικύνδινα καραβάκια.

Σήμερα που ο Αγιος Νικόλαος δεν έχει ουδεμία απολύτως σχέση με το χθές,το ένα από τα τρία καταστήματα του τότε και το μοναδικό μάλιστα το οποίο έχει κρατήσει αντίσταση και διατηρείται ακόμα, εξυπηρετεί πλέον μονάχα αγοραστικό κοινό από μεσαίας ηλικίας και πάνω.

Οι εποχές άλλαξαν δυστυχώς και το «καινούργιο έχει επισκιάσει το παλιό..¨»

Ο δεύτερος διαδοχος του καταστήματος Χατζηδάκη όμως, ο οποίος μάλιστα διατέλεσε και δήμαρχος του τόπου επί σειρά ετών,επισημαίνει «οφελείειν ου μη βλάπτειν..»

Η εκπληκτική τουριστική άνοδος του τόπου δικαιώνοντας τον θείο του που την προέβλεψε και έσπρωξε τον πατέρα του εκεί κάνοντας τον ένα αξιόλογο επιχειρηματία άρα και τον ίδιο κατ΄επέκτασην, σίγουρα σε κάποια οφέλησε τον έως τότε φτωχό τόπο. Τώρα, αν  παράλληλα τον έβλαψε και σε κάποια άλλα, πολιτιστικά θέματα ,αυτό είναι μία άλλη ιστορία..