Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
"Θα γιορτάσεις φέτος;" Μπαααα, βαριέμαι..." Θα κάνεις χριστουγεννιάτικο τραπέζι φέτος; "Μπαααα, βαριέμαι" " Θα κάνεις γενέθλια του παιδιού σου φέτος;" "Μπααααα, βαριέμαι. και τους παιδότοπους γιατί τους έχουμε;" Με δυο λόγια, δεν έχω ακούσει ούτε μία-μα ούτε μία λέμε;- νοικοκυρά κάτω των σαράντα που να μην προβάλει σαν "μεγάλο επιχείρημα" την συγκεκριμένη λέξη-βαριέμαι- όταν την ρωτούν αν με οποιαδήποτε αφορμή θα ανοίξει το σπίτι της.
Έξω τα γενέθλια, έξω οι γιορτές, έξω οι οικογενειακές χριστουγεννοπρωτοχρονιάτικες συγκεντρώσεις, έξω τα χαρούμενα πάρτι της Αποκριάς, έξω όλα... σαν να μην έχουν καν σπίτι οι καημένες,
Και λέω καημένες, κι ας μου το συγχωρήσουν, γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως την θαλπωρή, την ζεστασιά και το κέφι που παρέχει το σπίτι σε μια διασκέδαση δεν μπορεί να τους την χαρίσει κανένας, μα κανένας απολύτως εξωτερικός χώρος. Και δεν είναι μόνο αυτό, κι άλλα πολλά συνεπάγονται μιας χαράς που θα διεκπεραιωθεί στο σπίτι, με πρώτο και καλύτερο ότι εσύ η ίδια θα αγαπήσεις και θα φροντίσεις περισσότερο το σπίτι σου, θα έρθεις πιο κοντά του, επομένως θα το νιώσεις αυτόματα πιο αγαπητό και πιο οικείο και όχι φυλακή όπως το νιώθουν οι περισσότερες γυναίκες σήμερα.
Θα πεις δουλεύουν οι περισσότερες γυναίκες σήμερα... ναι καλά, γιατί δεν δούλευαν τότε, και μάλιστα σε αγροτικές δουλειές κατά το πλείστον, αλλά κι όσες δεν δούλευαν έξω δεν είχαν το λιγότερο τέσσερα παιδιά η κάθε μία και όχι ένα, ή και κανένα όπως σήμερα;
Αν λοιπόν δεν είναι δουλειά αυτό τότε τι είναι, οι υπολογιστές που καθόμαστε οι πιο πολλές σήμερα;
Και όμως, σε ένα παρελθόν όχι και τόσο μακρινό -αφού μιλάμε για τις δεκαετίες 60-70 και ίσως και μέχρι 80-85- οι τοίχοι των σπιτιών ποτίζονταν με όλες τις χαρές που μπορεί να δοκιμάσει ένας άνθρωπος στη ζωή του, απο τις πιο μικρές μέχρι τις πιο μεγάλες, απο τις πιο σημαντικές μέχρι και τις πιο ασήμαντες.
Αρραβωνιάσματα, πρόγαμοι, αμανάτια, γλέντια βαφτίσεων, μια βραδιά κεφιού έτσι δίχως κανένα λόγο, τα πάντα όλα γίνονταν μέσα στο σπίτι που αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι ολάκερης της οικογένειας... γι' αυτό κιόλας αν μπορείς, ή αν ξέρεις τον τρόπο, να τα αφουγκραστείς τα παλιά σπίτια "όλα μιλάνε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου