Με σχολική ποδιά στο τρίτο Θηλέων Ηρακλείου. Εικόνες

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

 Ναι, δεν λέω, υπήρχαν και οι σινιέ ποδιές, Τσεκλένις για παράδειγμα, όσο σινιέ κι αν ήταν όμως η ποδιά ήταν πάντα ποδιά… που σημαίνει τι αυτό;

Πρώτον –και κυριότερο για ένα κορίτσι της εφηβείας- ότι σε απάλλασσε από την σκοτούρα του τι θα φορέσω σήμερα.

Δεύτερον ότι μέσα στην ομοιομορφία δεν διακρίνονταν -και τόσο- οι ταξικές διαφορές ανάμεσα σε πλούσιες και φτωχές μαθήτριες.

Και τρίτον-που αυτό φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να το καταλάβεις παρά χρόνια αργότερα-  το ότι η ποδιά αποτελούσε το σύμβολο των μαθητικών σου χρόνων, πα να πει των πλέον ανέμελων και όμορφων χρόνων της ζωής σου.

 Στο κάτω κάτω κανείς δεν σου στερούσε την δυνατότητα να φορέσεις και μια μπλούζα από πάνω για να προσθέσεις το κάτι τι σου και να σπάσεις την «ανία» της. Ακόμα και να δέσεις τη ζώνη-μετά το πέρας του μαθήματος φυσικά- και να ρυθμίσεις το μάκρος της στο σημείο που επέλεγες για να επιδείξεις το μπούτι.

Κι επιτέλους βρε αδερφέ το Σαββατοκύριακο που είχες ελεύθερο απολάμβανες τα ρούχα σου, λίγα ή πολλά, που δεν είχες προλάβει να το μπουχτίσεις στο μέσον της εβδομάδας και δεν αγανακτούσε η τσέπη και η διάθεση των γονιών μ’ εκείνο το τωρινό και αιώνιο «δεν έχω τι να φορέσω καλέ μαμά… πάλι τα ίδια θα βάλω;»

 

Τρίτο Θηλέων Ηρακλείου, Λεωφόρος Δημοκρατίας-πλησίον του Εργατικού κέντρου.

 

Τρίτο Θηλέων Ηρακλείου, Λεωφόρος Δημοκρατίας-εκδρομή στο Σκαλάνι αν θυμάμαι καλά-

Τρίτο γυμνάσιο Ηρακλείου σε Αποκριάτικη σχολική εορτή με το μάκρος της ποδιάς εμφανώς ανεβασμένο