Κοντυλιές από λύρα ή ροκ;

 

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

 Οι νέοι της Κρήτης ανάμεσα από  τις σκληρές ροκ, αμερικανόφερτες  κατά το πλείστον, μουσικές που αντλούν τους ήχους τους από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, επιλέγουν να διασκεδάζουν με τον τρόπο που διασκέδαζαν  κάποτε οι γονείς τους, 

Είναι γεγονός πλέον αναμφισβήτητο πως η λύρα με τις κοντυλιές της είναι η μοναδική ελληνική, δημοτική μουσική που εξακολουθεί ακόμα όχι μόνο να πάλετε γεμάτη ζωντάνια  αλλά και συνάμα  να εξελίσσεται με μια  εκπληκτική άνοδο ειδικά  τα τελευταία χρόνια που με τη συνεχή προβολή της στην τηλεόραση τείνει να εξελιχθεί σε μόδα.

Ως εκ τούτου οι καλλιτέχνες που ασχολούνται μαζί της, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές, φτάνουν σ΄ ένα πολύ μεγάλο αριθμό που ωστόσο σίγουρα  δεν θα τον έφταναν  ποτέ –λογικά δεν μπορεί να υπάρξει παράσταση δίχως ακροατήριο-αν ο καθένας από αυτούς δεν είχε και το κοινό του, φανατικό μάλιστα τις περισσότερες φορές!

Το θέμα  φυσικά δεν νομίζω ότι βρίσκεται τόσο εκεί  αλλά στο  κατά πόσο όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες της παράδοσης απευθύνονται σε ένα μουσικό κοινό, φανατισμένο μεν, του οποίου όμως ο φανατισμός να μη προέρχεται από τη ξηρασία μιας  κάποιας προχωρημένης ηλικίας αλλά από τη δροσιά της νιότης.

Τι θέλω να πω;  Θέλω απλώς να πω πως αν οι νέοι της Κρήτης ανάμεσα από  τις σκληρές ροκ, αμερικανόφερτες  κατά το πλείστον, μουσικές που αντλούν τους ήχους τους από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, επιλέγουν να διασκεδάσουν με τον τρόπο που διασκέδαζαν  κάποτε οι γονείς τους, σε Κρητικά κέντρα δηλαδή με το βιολί  ή  τη λύρα και τις κοντυλιές  του τόπου τους, τότε  ναι, όντως όλη αυτή η έξαρση της Κρητικής μουσικής  αξίζει πράγματι το κόπο, έχει νόημα και ουσία …

Τότε  σίγουρα μιλάμε όχι απλώς για επιτυχία αλλά στη κυριολεξία για αντίσταση και πολύ γερή μάλιστα! 

Κι  όπως δείχνουν τα πράγματα, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό της τουλάχιστον, τη νεολαία των «ορθάδικων» όχι απλώς την αφήνει αδιάφορη η Κρητική μουσική αλλά αντίθετα την προτιμά από όλες τις υπόλοιπες.

 

 

 Αλεξία Ρ.

Στα  δεκαπέντε μου είχα κι εγώ  τα γνωστά , ανόητα μουσικά πρότυπα που είχαν όλοι οι συνομήλικοι μου και  που μερικοί μάλιστα από αυτούς εξακολουθούν να  έχουν ακόμα… Ευτυχώς πολύ γρήγορα,  μόλις στα δεκαοχτώ μου δηλαδή , αναθεώρησα και δίχως να αποστασιοποιηθώ εντελώς από άλλα  είδη μουσικής, ακούω παράλληλα  και τη   μουσική  του τόπου μας  με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει πως την ακούω δίχως να έχει προηγηθεί επιλογή. Με χαρά μου διαπιστώνω πως  υπάρχουν αξιόλογα κομμάτια  που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απολύτως  από τις  υπόλοιπες  έθνικ μουσικές συχνά δε είναι  και πάνω από αυτές.

 

Μιχάλης Π.

Η Κρητική μουσική είναι μοναδική, ιδιαίτερα δε κάποια κομμάτια είναι μεγαλειώδη και δεν νομίζω ότι αυτό το καταλαβαίνω μόνο εγώ επειδή παίζω λύρα αλλά ελπίζω να  το καταλαβαίνουν και αρκετοί άλλοι. Για να το καταλάβουν πάντως όλοι ένας τρόπος υπάρχει μόνο κατά τη γνώμη μου, να αρχίσει κάποια στιγμή η Κρητική μουσική να διδάσκεται και στα σχολεία από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Δημοτικού…

Ερασμία  Π.

Πριν φύγω  για σπουδές από την Κρήτη δεν άκουγα καθόλου Κρητική μουσική επειδή, δε ξέρω γιατί αλλά  δε την θεωρούσα και τόσο αξιόλογη   κι ως εκ τούτου την είχα βγάλει εντελώς έξω από τα μουσικά μου ακούσματα.. Όσο όμως βρισκόμουν εκτός Κρήτης όχι απλώς μου άρεσε να ακούω Κρητικά αλλά αντίθετα το επεδίωκα κιόλας και μπορώ να πω ότι μου προκαλούσαν  ένα ανεξήγητα περίεργο συναίσθημα!  Αυτό συνεχίστηκε και μετά που επέστρεψα μια και συνειδητοποιημένη  εντελώς πια θεωρώ ότι ακούγοντας ο καθένας τη μουσική του τόπου του αποφεύγει να ξεχάσει που ανήκει…

 

Καφετζάκης Δ.

Τη Κρητική μουσική  όχι απλώς τη θεωρώ ανεπανάληπτη, όχι απλώς  μου αρέσει όσο καμιά άλλη αλλά κι επιπλέον  χορεύω πολύ καλά όλους τους Κρητικούς χορούς οι  οποίοι με συγκινούν  αφάνταστα γιατί κι αυτούς επίσης τους θεωρώ πολύ ανώτερους από τους υπόλοιπους ελληνικούς, δημοτικούς χορούς! Νομίζω ωστόσο  πως πρέπει να πω ότι  η προτίμηση μου στρέφεται ασυζητητί προς τους πρωτομάστορες , στο Σκορδαλό π.χ. στο Μουντάκη, στον Αβυσινό και σε άλλους τέτοιους που κατά τη γνώμη μου είναι μουσικοί ημίθεοι!

Αλεξάνδρα Ε.

Όχι, για  να είμαι ειλικρινής εγώ  δεν θα ακούσω Κρητική μουσική από παλιούς λυράρηδες, θα ακούσω όμως πολύ ευχάριστα τη δουλειά κάποιων νέων καλλιτεχνών όπως ας πούμε ο  Ζερβάκης, ο Κυριακάκης, ο Κονταρός και  άλλοι.. Πιστεύω ότι αυτοί , ίσως και λόγω της ηλικίας τους,  έφεραν τη μουσική μας πιο κοντά στην νεολαία, την έκαναν πιο προσιτή  γι’ αυτό και  δεν συμφωνώ καθόλου με μερικές κακοήθειες που κατά διαστήματα ακούω να λέγονται εις βάρος τους.

Θεωρώ ότι η μουσική είναι ζωντανό είδος που αν θέλει να επιζήσει πρέπει να προσαρμόζεται στα δεδομένα της κάθε εποχής..

Ντορίτα Π.

Μα η Κρητική μουσική έχει ροκ στοιχεία πάνω της και ψάξτε για να το διαπιστώσετε. Κατά τα άλλα μπορεί να μη  τραβά  ιδιαίτερα δεν με απωθεί  όμως κιόλας όπως  ξέρω ότι συμβαίνει με πολλούς άλλους συνομήλικους  μου.

Σπίτι μου μέσα  δηλαδή δεν θα βάλω ποτέ  ένα CD ή μια κασέτα Κρητικής μουσικής για να το ακούσω όπως θα κάνω με κάθε άλλου είδους μουσική, αν όμως η παρέα μου προτείνει να πάμε  κάποιο βράδυ σε ένα κέντρο για να ακούσομε εκεί Κρητικά  θα πάω ευχαρίστως.

 

Μιχάλης Μ.

 

Όχι, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η Κρητική μουσική, κι αν θέλω μάλιστα  να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα μπορούσα να έλεγα ότι  δεν μου αρέσει  καθόλου.

Την θεωρώ μουσική  επαναλαμβανόμενη κι ως εκ τούτου βαρετή κάτι  που σημαίνει ότι αν αυτοί που ασχολούνται μαζί της ήθελαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του νέου κόσμου κάνοντας τον να ασχοληθεί μαζί της, θα έπρεπε να προσέξουν ιδιαίτερα πάρα πολλά  πράγματα που έχουν άμεση σχέση μαζί της.