Δαίδαλος και Ίκαρος

 Επιμέλεια κειμένου Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Η ιστορία της κατάκτησης του αέρα αρχίζει από τους αρχαιότατους χρόνους και βαδίζει παράλληλα με την πρόοδο του πολιτισμού. Ο άνθρωπος επεδίωξε να απαλλαγεί από τα δεσμά της φύσης και να κατακτήσει τον αέρα. Έχοντας σαν παράδειγμα τα πτηνά, που με τις πτέρυγές τους διασχίζουν τους αιθέρες, και έχοντας σαν όπλα του το νου και τη φιλοδοξία, πέτυχε να αναπληρώσει με τεχνικά μέσα όσα όργανα και ιδιότητες στερήθηκε από τη φύση και να πραγματοποιήσει σε μέγιστο βαθμό τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του και πρωτοπόροι σε αυτή την ανθρώπινη κατάκτηση αναδείχτηκαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

Ποιος ήταν ο Δαίδαλος

Ο Δαίδαλος καταγόταν από τη βασιλική οικογένεια του Κέκροπα , του πρώτου βασιλιά της Αθήνας και ήταν σπουδαίος γλύπτης, αρχιτέκτονας και ακόμα ένας πρωτοποριακός εφευρέτης της εποχής του. Κάποτε όμως ο πολυτάλαντος αυτός καλλιτέχνης έκανε ένα έγκλημα από ζήλια για τον ανιψιό και μαθητή του Τάλω ο οποίος είχε δώσει δείγματα πως θα εξελισσόταν σε ικανότατο τεχνίτη εφεύρε το πριόνι μια μέρα, καθώς παρακολουθούσε, ένα φίδι πως χρησιμοποιούσε τα σαγόνια του.
Ο Δαίδαλος τυφλωμένος από την ζήλια τον γκρέμισε από την Ακρόπολη μα
όταν μαθεύτηκε το έγκλημα , ο Αρειος Πάγος τον καταδίκασε σε εξορία κι έτσι βρέθηκε στην Κνωσό του Μίνωα.

Όπως λοιπόν μας λέει η μυθολογία περίπου το 1400 π.Χ. ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας θέλησε να κατασκευάσει ένα παλάτι τέτοιο που να μην υπάρχει άλλο παρόμοιο και για τον λόγο αυτό χρησιμοποίησε τον Δαίδαλο, ο οποίος έφτιαξε ένα τεράστιο κτίριο με 1300 αίθουσες, αυλές και αποθήκες, διακοσμημένο με θαυμάσιες τοιχογραφίες, και μεταξύ των άλλων κατασκευασμάτων έφτιαξε και τον περίφημο Λαβύρινθο, ένα χώρο που οι διάδρομοί του ήταν τόσο περίπλοκοι που κανείς δεν μπορούσε να προσανατολιστεί κι εκεί μέσα έκλεισε το Μινώταυρο.
Σύντομα όμως ο Δαίδαλος έπεσε στη δυσμένεια του Μίνωα όταν πληροφορήθηκε ότι ο Δαίδαλος διευκόλυνε την Πασιφάη (τη γυναίκα του) να ικανοποιήσει τον παράφορο έρωτα της με τον ταύρο του Ποσειδώνα (από την παράδοξη αυτή ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος). Εν τω μεταξύ ο Θησέας έφθασε στην Κρήτη με σκοπό να σκοτώσει τον Μινώταυρο, και ο Δαίδαλος υπέδειξε στην Αριάδνη πώς να συμβουλέψει τον ήρωα για να μπει και να βγει από το Λαβύρινθο , όταν όμως το έμαθε ο Μίνωας, θύμωσε τόσο, που έκλεισε και τον καλλιτέχνη στο Λαβύρινθο μαζί με το γιο του τον Ίκαρο, που τον είχε αποκτήσει κατά την παραμονή του εκεί από μια σκλάβα του παλατιού που λεγόταν Ναυκράτη.

Μέσα από τη φυλακή του πια ο  Δαίδαλος άρχισε να μηχανεύεται τρόπους για την απόδρασή τους, η φυγή όμως από τη  θάλασσα ήταν αδύνατη καθώς αρματωμένα πλοία περιπολούσαν διαρκώς τα κρητικά παράλια. Μόνο από αέρα θα ήταν δυνατή η απόδρασή τους. Αλλά πώς;

Ώσπου επινόησε τα φτερά, τα κόλλησε με κερί,  τα προσάρμοσε στους ώμους τους κι έτσι πατέρας και γιος ξεκίνησαν γι' αυτή την ασύλληπτη πτήση, δυστυχώς όμως ο νεαρός Ίκαρος, δεν ακολούθησε τις συμβουλές του πατέρα που έλεγαν να μην
είχε πει να μην πετά χαμηλά ώστε να βραχούν τα φτερά από τα κύματα, ούτε όμως και ψηλά για να μην τα ζεστάνει πολύ ο ήλιος.

Αλίμονο, ο Ίκαρος όμως από τυφλωμένος από  αλαζονεία πετούσε ψηλά, ώσπου το κακό ήρθε γρήγορα.  Οι καυτές αχτίδες του Ήλιου μαλάκωσαν το κερί, έλιωσαν τα δεσίματα των φτερών κι ο άτυχος νέος έπεσε στη θάλασσα κοντά σε ένα νησί και πνίγηκε. Ο Δαίδαλος, με πόνο ψυχής, κατέβηκε, περιμάζεψε το νεκρό σώμα και το έθαψε σε ένα νησί που ονομάστηκε Ικαρία και το πέλαγος που πνίγηκε Ικάριο.

Ο Δαίδαλος συνέχισε απαρηγόρητος το πέταγμα του κι έφθασε στην Κύμη, όπου έχτισε ναό προς τιμή του θεού Απόλλωνα, στον οποίο αφιέρωσε τα φτερά που του χάρισαν την ελευθερία.