Α' Νεκροταφείο Ηρακλείου: Τέχνη και πέρα απο το θάνατο; Γιατί όχι;

 Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Στο Α΄νεκροταφείο Ηρακλείου βρίσκονται  τάφοι που συνδέονται με την πρόσφατη ιστορία της πόλης μας...

Ποιος είπε πως η τέχνη είναι αναγκαία μόνο για τη ζωή μας; Ποιος είπε πως η τέχνη ομορφαίνει μόνο τη ζωή μας;

Μηπως η ανάγκη της ομορφιάς είναι εξίσου απαραίτητη και για μετά που θα αποδημήσουμε εις τόπους χλοερούς και παραδείσιους;

Ετσι, για να φαίνεται ρε παιδί μου πως κάποτε πατήσαμε κι εμείς σ' αυτή τη γη κι αφήσαμε πάνω της το αποτύπωμα μας κι ανθρώπους που μας αγάπησαν και ίσως-λέω ίσως- συνεχίζουν να μας αγαπάνε και να αναγνωρίζουν το όποιο έργο μας... έστω κι αν αυτό είναι απαραίτητο μόνο για τους ίδιους κι  ανάξιο εντελώς  για τη συλλογική μνήμη.

Αν και... υπάρχει άραγε ζωή ανάξια λόγου;

Αν περπατήσει πάντως κανείς στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών θα ανακαλύψει έργα εκπάγλου καλλονής όπως για παράδειγμα  την Κοιμωμένη του Χαλεπά, τον Οίκο Σπαθάρη, το μνήμα του ενικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωβ και πολλά άλλα

Η κοιμωμένη του Χαλεπά

Οίκος Σπαθάρη

Το μνήμα του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωβ 

Και το Α νεκροταφείο του Ηρακλείου όμως δεν μένει πίσω...

Το κοιμητήριο κατασκευάστηκε το 1890. Σήμερα σε αυτό λειτουργούν 612 οικογενειακοί τάφοι, μεταξύ των οποίων πολλών σημαντικών για τον τόπο μας προσωπικοτήτων. Στο Α΄νεκροταφείο Ηρακλείου βρίσκονται και τάφοι που συνδέονται με την πρόσφατη ιστορία της πόλης της Κρήτης, όπως το κοιμητήριο των 18 Άγγλων που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της Κρήτης την 25η Αυγούστου του 1898, ο τάφος του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου Ψαλιδάκη, τάφοι δημάρχων του Ηρακλείου, πολιτικών, αντιστασιακών, λογοτεχνών και επιφανών Ηρακλειωτών