Μοσχολιβανοοοο καρβουνάκιαααα...

Σαν να ακούω τη φωνή της μέσα στα αυτιά μου: "Μοσχολιβανοοοο καρβουνάκιαααα... μοσχολιβανοοοο καρβουνάκιαααα.." και ξανά ντουκ απ' την αρχή... να στέκει ακίνητη σε μια μεριά του δρόμου, παγωμένη το χειμώνα και ιδρωμένη το καλοκαίρι η τυφλή Δωροθέα, μια απο τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες περασμένων δεκαετιών της πόλης μας, υπήρξε πάντα μια αξιοπρεπής "επαίτης" -ας μου συγχωρεθεί η έκφραση- που ωστόσο δεν ενόχλησε ποτέ και κανένα...γι' αυτό και όλοι σχεδόν οι Ηρακλειώτες την θυμούνται με αγάπη!

                                                                                                            Ρ/Μ.

Φώτο Μ. Ναλετάκης