Ο τάφος του Καζαντζάκη: Τόπος προσκυνήματος μα και τόπος των πρώτων νεανικών σκασιαρχείων- ραντεβού

 Γράφει η Ρικη Ματαλλιωτάκη

Ο τάφος του ανθρώπου που έκανε γνωστή την Κρήτη πέρα ως πέρα, του μεγάλου Κρητικού  συγγραφέα Νικου Καζαντζάκη δηλαδή, μετά τον αφορισμό του από την εκκλησία επειδή τάχα το έργο του ήταν αντιχριστιανικό, στήθηκε με επιθυμία δικιά του στα ενετικά τείχη στον προμαχώνα Μαρτινένγκο.

Ο συγκεκριμένος προμαχώνας είναι ο ψηλότερος του Μεγάλου Κάστρου, και βρίσκεται στο κέντρο της χερσαίας ζώνης των τειχών της πόλης μας δεσπόζοντας σαν τεχνητή ακρόπολη και σαν απόρθητο φρούριο από το οποίο οι ατρόμητοι Κρητικοί έφερναν μεγάλη καταστροφή με τα κανόνια τους στους Τούρκους κατά την εικοσιπενταετή πολιορκία της τότε Κάντιας.

Ο Προμαχώνας Μαρτινέγκο

Ο τάφος του μεγάλου συγγραφέα

Ο τάφος του μεγάλου συγγραφέα

Ο τάφος του μεγάλου συγγραφέα

Η θέα πάνω από τον προμαχώνα είναι πανοραμική καθώς σ΄ ολάκερη τη βόρεια πλευρά του απλώνεται κάτω του η μεσαιωνική πόλη πλαισιωμένη από τη θαλασα ενώ προς το νότο απλώνεται η καινούρια πόλη και στο βάθος δεσπόζει ο Γιούχτας. 

Ο τάφος του μεγάλου συγγραφέα

Ο τάφος είναι απλός, με μοναδικό του στολίδι  που δένει απόλυτα με την γαλήνη και την ιερότητα του χώρου ένα  ξύλινο σταυρό και  μια πλάκα με την περίφημη επιγραφή που είχε ζητήσει ο ίδιος να γράψουν:

«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».

Ανεβαίνοντας στον τάφο του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Ο τάφος του Καζαντζάκη προσελκύει εκαταντόδες τουρίστες κάθε χρόνο τόσο από την υπόλοιπη Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό.

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

                             Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Μερική άποψη του Ηρακλείου από τον τάφου του Καζαντζάκη

Για εμάς τους ντόπιους όμως εκτός από την πνευματική του σημασία  σημαίνει κι ένα επιπλέον ιδιαίτερο δέσιμο καθώς δεν υπάρχει Ηρακλειώτης ή Ηρακλειώτισσα που να μην περπάτησε μέσα του στα πρώτα χρόνια της νιότης του, και ειδικά σε μια εποχή που οι λέξεις «σκασιαρχείο» ή «ερωτικό ραντεβού» ήταν απαγορευμένες όση αθωότητα κι αν έκρυβαν μέσα τους.

Μια γεύση από τα παλιά.

Εκεί καταλήγαμε με ένα σουβλάκι στο χέρι μετά την παρέλαση… εκεί ήταν το καταφύγιο μας όταν δεν ξέραμε  μάθημα και θέλαμε να απαλλαγούμε από την εξέταση… εκεί μας έπιανε το χέρι ή μας χάιδευε τα μαλλιά στα δεκαπέντε το αγόρι- ή το κορίτσι- που τα είχαμε μια και πιστεύαμε πως τα χοντρά τείχη του μας πρόσφεραν την απόλυτη προστασία…

Μα κι από κει ουκ ολίγες φορές μας άρπαζε το χέρι του παιδονόμου και μας μετέφερε απ’ το αυτί και στο δάσκαλο όταν πλέον τα πράγμα παράγινε και γνωστοποιήθηκε η κρυψώνα των άτακτων… έστω κι έτσι όμως ο τάφος του Καζαντζάκη έχει παραμείνει στις θύμησες μας με την ολόφρεσκη αύρα της νιότης που απαγορεύει στο κάθε τι να γεράσει και να εξαϋλωθεί.