Παρατηρώντας την «άσχημη» πόλη του Ηρακλείου με θετικό μάτι...

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Έχει ειπωθεί και ξανά ειπωθεί, έχει γραφτεί κι έχει ξανά γραφτεί πως η πόλη του Ηρακλείου είναι μια πόλη άσχημη και προπάντων μια πόλη άπονη… μια πόλη που αδιαφορεί απέναντι στην ιστορία και στον πολιτισμό της και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η συσσώρευση χρημάτων.

Δεν θα δώσω άδικο σε όσους τα έχουν πει όλα αυτά,  αντίθετα θα σημειώσω πως πρώτη και καλύτερη είμαι εγώ ανάμεσα σε όλους αυτούς, αλλά… ας θυμόμαστε όμως πως πάντα υπάρχει κι αυτό το αλλά και πως τα πράγματα δεν είναι ποτέ ούτε κατάμαυρα, ούτε κάτασπρα, πάντα υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι τόνοι αρκεί φυσικά να θέλεις να τους δεις.

Και στην προκειμένη μια προσεκτική βόλτα –ίσως όχι στο κέντρο αλλά στα ενδότερα- είναι όντως αρκετή για να διαπιστώσουμε πως γύρω μας δεν υπάρχουν μονάχα κατεστραμμένα ή έστω μισοκατεστραμμένα  ερείπια μα υπάρχουν και αλλοτινά αρχοντικά που οι ιδιοκτήτες τους, κατά την δύναμη της τσέπης τους φυσικά, έχουν φροντίσει να τα διατηρήσουν σε μια αξιοπρεπή κατάσταση ώστε να θυμίζουν αρκετά το μεγαλείο του παρελθόντος τους.

Αν λοιπόν δεν έχετε παρατηρήσει ακόμα την «άσχημη πόλη» μας με θετικό μάτι- όπως έκανα εγώ- παρατηρήστε τις παρακάτω φωτογραφίες και θα δείτε ότι θα σας διαψεύσουν. Και βέβαια τούτα τα κτίρια δεν είναι τα μοναδικά αλλά ας όψεται ο covid, οπότε θα επανέλθω στο θέμα με νέες φωτογραφίες αμέσως μετά την αποχώρηση του.