Βαδίζοντας στο μαχαλά των Εφτά Μπαλτάδων

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Αν αφήσεις πίσω σου την πολύβουη πλατεία Ελευθερίας και γενικά το κέντρο της πόλης, κι αν κλείσεις τα μάτια σου και αφήσεις  στον εαυτό σου ελεύθερο, θα δεις πόσο εύκολο είναι να βαδίσεις σε ένα άλλο κόσμο… σε μια άλλη πόλη που ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή και τα όσα την περιβάλλουν.

Θα αναπνεύσεις τον αέρα μιας άλλης εποχής, θα ακούσεις τις φωνές των ανθρώπων-ανάκατες τούρκικες κι ελληνικές μαζί- και θα δεις καλόγουστα σπίτια- άλλα κρυμμένα πίσω από όψεις σύγχρονων μαγαζιών κι άλλα φανερά- θα δεις όμως κι ερείπια που θα πονέσει η ψυχή σου για την κατάντια  τους

Οδηγός μου, όπως πάντα σ΄αυτό το ταξίδι το βιβλίο- ευαγγέλιο του Μ. Δερμιτζάκη «Το Παλιό Κάστρο» απ’ όπου διαβάζω για να μπορέσω μετά κι εγώ να σας ξεναγήσω με τη σειρά μου:

«Ξεκινώντας από το καπνοπωλείο του Κουργιαλίδη απέναντι από τα Αχτάρικα, που ήταν και το μικρό ντουκιάνι των Αρμένηδων, στο τσαρσί- στην αγορά- του Μειντάνι, κοπανίζοντας στα πέτρινα γουδιά τον καβουρντισμένο καφέ με τα βαριά σιδερένια κόπανα, εφτάναμε εις το μεγάλο προμαχώνα των Εφτά Μπαλτάδων. Ο προμαχώνας ετούτος είχε την ονομασία αυτή ου του έδωσε για ανάμνηση ο Κιουπρολής πασάς μετά την πτώση της πολύχρονης πολιορκίας του Μεγάλου Κάστρου για τιμή κι ανάμνηση των γενιτσάρικων ταγμάτων που είχαν λάβει μέρος στην πολιορκία του Χάνδακα, στελιώνοντας εφτά σιδερένιους μπαλτάδες που ήταν το έμβλημα των γενιτσάρων και εβρίσκονταν στον προμαχώνα ακόμα πριν λίγα χρόνια στο γήπεδο που σήμερα είναι το τένις. Στα σκοκάκια ετούτου του μαχαλά, από τη γωνία του Κουργιαλίδη ως τους Εφτά Μπαλτάδες, έστεκαν τα μεγάλα κονάκια με τα καφασωτά κιόσκια τω τούρκων μπέηδων κι αγάδων μαζί με τα μεγαλόσπιτα των φανίσιμων Χριστιανοκαστρινών.

Ανάμεσα στα σοκάκια ετούτα ήτανε και δυο προξενεία, το γαλλικό με πρόξενο τον Ρόζεμπουχ με το κοκκινωπό του γενάκι στο πηγούνι, μεγάλέμπορα στο Βεζίρ Τσαρσί, και το ιταλικό με πρόξενο τον ιταλό Κόρπι, που ήταν και καθηγητής στο Κστρινό γυμνάσιο παραδίνοντας εκείνο τον καιρό το μάθημα της Γαλλικής, αν δεν κάνω λάθος…»

Και κάπου εδώ η δική μου παρέμβαση στις μνήμες σας σταματά… πιστεύω πως αν θέλετε να συνεχίσετε το ταξίδι σας στο παρελθόν σας έδωσα ένα μικρό εισιτήριο για να μπορέσετε να αλλάξετε χωροχρόνο και να το κάνετε μόνοι σας…\

Ώρα καλή!!!