Κεντρική αγορά... κάποτε...Εικόνες

Ας δούμε σε δυο φωτογραφίες πως ήταν η κεντρική αγορά της πόλης μας κάποτε...το έχουμε ξαναδει βέβαια ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ  και ΕΔΩ και ΕΔΩ -αν θέλετε ψάξτε, έχει  πολλές αναφορές ακόμα-αλλά τέτοιες εικόνες πρέπει να βλέπουμε συχνά για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι μικροί.

Ηράκλειο, 1970

Πριν τις πεζοδρομήσεις τότε που τα λεωφορεία περνούσαν από την Πλατεία Καλλεργών και το Μεϊντάνι και η στάσητου Αστικού Κτελ ήταν μπροστά στην ΑΛΦΑΒΑΝΚ.

Στην“Περβόλα” ή εκεί που είναι τώρα το Πολιτιστικό.

 

Το Ηράκλειο στις αρχές του περασμένου αιώνα απεικονίζει η παρούσα φωτογραφία.

Τα τείχη του Ηρακλείου το 1897

Η αλήθεια είναι πως σε πιάνει ένα ρίγος αντικρίζοντας τούτη τη φωτογραφία του 1897

Τα ΚΤΕΛ στην Πλατεία Δασκαλογιάννη

Τότε που το Ηράκλειο ήταν μικρό και η καθημερινότητα του Ηρακλειώτη ήταν απλή και όλα ήταν εντός των τειχών.

Το Ηράκλειο όπως δεν το γνωρίσαμε ποτέ. Εικόνες

 

Σε μια άλλη εποχή που σίγουρα δεν έχει γνωρίσει κανείς από τους σημερινούς ζώντες μας παραπέμπουν οι φωτογραφίες που ανιχνεύσαμε απο το internt.

H επανάσταση των Ψαρομηλλίγγων: Μια ακόμα απόδειξη Κρητικής ανδρείας!

Τον Αύγουστο του 1204, ύστερα από μια μυστική  συμφωνία που υπεγράφη στην Ανδριανούπολη, η  Κρήτη παραχωρήθηκε  από τον Βονιφάτιο  Μομφερρατικό στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της  Βενετίας. Μέχρι το 1669, που διήρκησε η  Βενετοκρατία,οι επαναστάσεις και τα κινήματα των  Κρητικών ήταν συνεχή.Ένα από τα λιγότερο γνωστά  ήταν αυτό των αδελφών Μιχαήλ και Εμμανούηλ,γνωστών ως «Ψαρομήλιγγοι».

Στα βήματα των Καλοκαιρινών: Η αρχή της κατάρας της μεγάλης Ηρακλειώτικης οικογένειας

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Στη δίνη και το χαλασμό του Τουρκοκρατούμενο Κάστρο οι Γενίτσαροι σκοτώνουν τον άντρα της κυρ- Αργυράκης Κρασάκενας, γεννημένης το 1764, και τα οκτώ αδέλφια του. Κι επειδή ενός κακού μύρια έπονται λίγο αργότερα, στη πανώλη του 1817 που θέρισε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ήδη από άλλα βασανισμένου πληθυσμού της πόλης, χάνει και τα δυο παιδιά της και προλαβαίνει να σώσει μόνο το κοριτσάκι της τη Μαριόρα, μωρό της αγκαλιάς ακόμα, κρύβοντας το μέσα σε ένα ζεμπίλι και μεταφέροντας το στο κτήμα της στο Σκαλάνι.

Στο Κούλε κάποτε κολυμπούσαν… δεν περπατούσαν.

 

Σήμερα η περιοχή αυτή έχει καθιερωθεί σαν περιπατητικός δρόμος, δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

1951, στην Εμπορική Σχολή Ηρακλείου

 Καπέλα, πηλίκα τα λέγανε τότε, ύφος γελαστό ταυτόχρονα όμως και σεβαστικό, ο καθηγητής στο κέντρο με συγκεντρωμένα γύρω του τα παιδιά, σαν η κότα τα πουλιά κάτω από τις φτερούγες της θα έλεγε ένας ρομαντικός, και η αναρώτηση: Μα που βρισκόμαστε τέλος πάντων;

Πλατεία Ελευθερίας… παλιά όμως, πολυυυυυύ παλιά…

 

Δεν νομίζω πως βλέποντας την εικόνα θα μπορούσε κανείς να αναγνωρίσει το μέρος αν δεν του το έλεγαν…

Ηράκλειο: Μια πόλη με εργοστάσια από τις αρχές του 20ου αιώνα

 Ποτέ δεν ήταν φτωχή η πόλη μας… -το αν μας φτωχοποίησαν αργότερα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο-