Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Τον Σεπτέμβριο του 1999 η είδηση ότι ο 40χρονος Γιώργος Μεταξάκης είχε σπρώξει τα τρία αγόρια του στον ποταμό Αλμυρό της Κρήτης, σόκαρε οχι μόνο την Κρήτη μα την Ελλάδα ολόκληρη!
Και επειδή έτυχε να παρακολουθήσω το σκηνικό απο κοντά, μπορώ μετα βεβαιότητας να πω ότι η λέξη σοκ ωχριά μπρος την εικόνα τριών παιδικών φέρετρων που βρίσκονταν στην εκκλησία του πρώτου νεκροταφείου στο Ηράκλειο, τα οποία μάλιστα τα είχε προσφέρει δωρεάν κάποιο γραφείο κηδειών... τόσο ήταν το σοκ που μάλλον ούτε ένα γραφειο κηδειών δεν καταδέχτηκε να πάρει χρήματα από ένα τέτοιο φρικιαστικό γεγονός!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή:
Η σχέση του πατροκτόνου με τη σύζυγο του Αργυρώ με την οποία ήταν δεύτερα ξαδέρφια και είχαν κλεφτεί 13 χρόνια πριν είχε τελειώσει, κι εκείνος για να την εκδικηθεί οδηγήθηκε στο αδιανόητο πνίγοντας τους γιους τους Γιάννη 10 ετών, Νίκο 4 ετών και τον αβάπτιστο αδερφό τους που ήταν τότε μόλις δύο ετών στον ποταμό του Αλμυρού στο Ηράκλειο
Ακόμα και δύτες ακόμα και πολύπειροι αστυνομικοί λύγισαν την ημέρα που τα τρία αγοράκια ανασύρθηκαν από το ποτάμι. Ο πατροκτόνος όμως εμφανίστηκε ατάραχος στην αναπαράσταση και προσπάθησε να καλύψει το αποτρόπαιο έγκλημα του λέγοντας πως πρόκειται για ατύχημα.
"'Επεσαν στο νερό τα δυο μεγαλύτερα" είπε "και στην προσπάθεια μου να τα σώσω παρέσυρα και το μωρό."
Αργότερα ωστόσο στο ανακριτικό γραφείο παραδέχθηκε ότι έκανε κακό στα παιδιά για να εκδικηθεί την σύζυγό του επειδή τον είχε απορρίψει, αλλά ως εκει, ποτέ δεν μίλησε για τις λεπτομέρειες του πρωτοφανούς φονικού.
Το κορίτσι, άγνωστο γιατί, δεν το πείραξε
Ανεξήγητο ακόμα παραμένει το γεγονός πως ενώ ο Μεταξάκης εκείνη την μοιραία μέρα είχε είχε πάρει όλα τα παιδιά από το σπίτι όπως έκανε συχνά μετά τον χωρισμό, όταν αποφάσισε να κάνει ότι έκανε. το κορίτσι που ήταν τότε 12 ετών δεν το πείραξε.
Όταν έφτασαν στο ποτάμι την έδεσε με τα κορδόνια των παπουτσιών του από το λεβιέ των ταχυτήτων για να μην μπορεί να σηκωθεί, σήκωσε και το καπό του αυτοκινήτου ώστε να μην έχει οπτική επαφή με τα αδέρφια της, τα οποία δεν ξαναείδε ποτέ.
Αργότερα την εγκατέλειψε αργότερα σε μια ερημιά όπου η μικρή έμεινε παγωμένη όλη τη νύχτα και το πρωί ενημέρωσε την αστυνομία.
έγκλημα Ακόμα και όμως και για τα πιο φρικτά εγκλήματα η πόρτα της φυλακής μπορεί να ανοίξει σε λιγότερο από 20 χρόνια.
Η καταδίκη
Ο πατροκτόνος καταδικάστηκε σε τρις ισόβια σύμφωνα όμως με το νόμο Παρασκευόπουλου έμεινε στη φυλακή 19 χρόνια αφού είχε επιδείξει «καλή διαγωγή» στη φυλακή και δεν υπέπεσε σε κανένα πειθαρχικό παράπτωμα.
Έτσι, στις 23 Νοεμβρίου 2018, πέρασε την έξοδο των φυλακών Δομοκού με ένα αποφυλακιστήριο που προκάλεσε και μεγάλη αναστάτωση στους συγγενείς της οικογένειας στην Κρήτη.
Μοναδικός όρος για την αποφυλάκιση του ήταν να μην επιστρέψει ποτέ ξανά στην Κρήτη, αφού προς αυτή την κατεύθυνση είχε κινηθεί νομικά και η τραγική μάνα των παιδιών για να προστατεύσει τον εαυτό της αλλά και την κόρη τους που ήταν μαζί με τα αδέρφια της στη μοιραία βόλτα.
Σήμερα, αγνοείται η τύχη του.
Η ζωή τριών παιδιών πόσο κοστολογείται;
Είπαμε, σήμερα αγνοείται η τύχη του... σίγουρα όμως κάπου τρώει, κάπου κοιμάται, κάπου βλέπει τηλεόραση, κάπου ζει τέλος πάντων, αντίθετα με τις τρεις ψυχές που ήταν σάρκα απο τη σάρκα του και παρ' όλα αυτά αφαίρεσε με τα ίδια του τα χέρια τη ζωή τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, που είναι τα ισόβια όταν το δικαστήριο λέει δις και τρεις ισόβια; Μα είναι κράτος δικαίου αυτό; Πόσο κοστολογεί άραγε τη ζωή του θύματος το κράτος που αναιρεί την απόφαση του δικαστή και ο κάθε δολοφόνος μπορεί να αναπνέει λίγο μόνο μετά που θα έχει κάνει την αναπνοή κάποιου άλλου να σταματήσει... Μα αν είναι έτσι τότε τα πάντα γύρω μας λειτουργούν όχι υπερ του θύματος αλλά υπερ του θύτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου