Επιμέλεια κειμένου Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Το όνομά Χαϊνόσπηλιος το σπήλαιο το οφείλει στους χαΐνηδες, τους Κρητικούς δηλαδή επαναστάτες, που το χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο τους (χάϊν στα Τούρκικα σημαίνει στασιαστής – ανυπότακτος).
Ένα σπήλαιο εκπάγλου ομορφιάς μπορεί να συναντήσει ο φυσιολάτρης εξερευνητής στο θέση Συκιά στο χωριό Καμαράκι Μαλεβιζίου.
Είναι ένα μακρόστενο σπήλαιο με μορφή γαλαρίας που αποτελεί τμήμα της κοίτης παλαιού υπόγειου ποταμού, ενώ είναι ακόμα ενεργό στα περισσότερα τμήματά του και έχει μήκος 200 περίπου μέτρα ενώ υπάρχει και μια παράλληλη γαλαρία μήκους 120 μέτρων, η οποία διαθέτει πλουσιότατο διάκοσμο.
Το σπήλαιο αναπτύσσεται μέσα σε ασβεστόλιθους του Μειόκαινου -12 εκατ. χρόνων!- οι οποίοι σκεπάζουν τα οφειολιθικά πετρώματα της περιοχής. Ογκώδεις σταλαγμιτικές στήλες ύψους πάνω από 6μ, αλλά και πλήθος μικρών και μεγάλων σταλαγμιτών το κοσμούν ενώ σε όλο σχεδόν το μήκος της οροφής του είναι έντονα τα σημάδια από τη διαβρωτική δράση του νερού του αρχαίου ποταμού.
Το όνομά Χαϊνόσπηλιος το σπήλαιο το οφείλει στους χαΐνηδες, τους Κρητικούς δηλαδή επαναστάτες, που το χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο τους (χάϊν στα Τούρκικα σημαίνει στασιαστής – ανυπότακτος). Εκεί είχε το καταφύγιό του ο διάσημος χαΐνης Καπετάν Παλμέτης (1790-1834) από το Καμαράκι, που υπήρξε φοβερός εξολοθρευτής Τούρκων αγάδων και χρησιμοποιούσε τη σπηλιά ως κρησφύγετο. Ως καταφύγιο λειτούργησε και για τους κατοίκους της περιοχής επί Τουρκοκρατίας. Διασώζεται η ιστορία ότι κάποιος ιερέας από τον Καμαριώτη μαρτύρησε το καταφύγιο στους Τούρκους κι αυτοί άνοιξαν τρύπα στην οροφή και έβαλαν φωτιά, αλλά οι κάτοικοι προχώρησαν στο βάθος του σπηλαίου και δεν τους έφτασε ο καπνός.
Είναι ένα μακρόστενο σπήλαιο με μορφή γαλαρίας που αποτελεί τμήμα της κοίτης παλαιού υπόγειου ποταμού, ενώ είναι ακόμα ενεργό στα περισσότερα τμήματά του και έχει μήκος 200 περίπου μέτρα ενώ υπάρχει και μια παράλληλη γαλαρία μήκους 120 μέτρων, η οποία διαθέτει πλουσιότατο διάκοσμο.
Το σπήλαιο αναπτύσσεται μέσα σε ασβεστόλιθους του Μειόκαινου -12 εκατ. χρόνων!- οι οποίοι σκεπάζουν τα οφειολιθικά πετρώματα της περιοχής. Ογκώδεις σταλαγμιτικές στήλες ύψους πάνω από 6μ, αλλά και πλήθος μικρών και μεγάλων σταλαγμιτών το κοσμούν ενώ σε όλο σχεδόν το μήκος της οροφής του είναι έντονα τα σημάδια από τη διαβρωτική δράση του νερού του αρχαίου ποταμού.
Το όνομά Χαϊνόσπηλιος το σπήλαιο το οφείλει στους χαΐνηδες, τους Κρητικούς δηλαδή επαναστάτες, που το χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο τους (χάϊν στα Τούρκικα σημαίνει στασιαστής – ανυπότακτος). Εκεί είχε το καταφύγιό του ο διάσημος χαΐνης Καπετάν Παλμέτης (1790-1834) από το Καμαράκι, που υπήρξε φοβερός εξολοθρευτής Τούρκων αγάδων και χρησιμοποιούσε τη σπηλιά ως κρησφύγετο. Ως καταφύγιο λειτούργησε και για τους κατοίκους της περιοχής επί Τουρκοκρατίας. Διασώζεται η ιστορία ότι κάποιος ιερέας από τον Καμαριώτη μαρτύρησε το καταφύγιο στους Τούρκους κι αυτοί άνοιξαν τρύπα στην οροφή και έβαλαν φωτιά, αλλά οι κάτοικοι προχώρησαν στο βάθος του σπηλαίου και δεν τους έφτασε ο καπνός.
Το 1866 είχε την έδρα της εκεί η επαναστατική επιτροπή του αγώνα, καθώς και η προσωρινή κυβέρνηση της Κρήτης, που είχε οριστεί από την Γενική Συνέλευση των Κρητών το Φεβρουάριο του 1867. Τον Δεκέμβριο του 1868 οι Τούρκοι έζωσαν το σπήλαιο για να συλλάβουν τα μέλη της επιτροπής και να καταλάβουν το χωριό. Αιχμαλωτίστηκαν και σκοτώθηκαν πολλοί, χωρίς όμως και να κατορθώσουν να καταλάβουν το χωριό. Για άλλη μια φορά στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής ο Χαινόσπηλιος εξυπηρέτησε την εθνική αντίσταση.
Ο Χαϊνόσπηλιος ονομάζεται επίσης και Μαρμαρόσπηλιος, πολλοί ντόπιοι όμως το γνωρίζουν και ως «Λαβύρινθο» ενώ σε απόσταση 28 μέτρων Νότιο Ανατολικά της εισόδου του σπηλαίου βρίσκεται δεύτερο μικρότερο σπήλαιο με την ονομασία Χαμωτό Σπηλιάρι, μήκους 32, πλάτους μέγιστο 6 μέτρα και ύψους έως 6 μέτρα με αξιόλογο λιθωματικό διάκοσμο.
Αξίζει να σημειωθεί πως παρότι αρχαιολογικές έρευνες δεν έχουν γίνει, φαίνεται ότι το σπήλαιο έχει και αρχαιολογική σημασία, καθώς σε μερικά σημεία βρέθηκαν όστρακα Πρωτομινωμικής, Υστερομινωικής Ι, Ρωμαϊκής και Βυζαντινής περιόδου και πολλά των χρόνων της τουρκοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου