Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Τότε που τα πατίνια δεν ήταν στην μόδα ήταν ο μόνος που κυκλοφορούσε στο Ηράκλειο με ένα τέτοιο όχημα .
Δυο τάβλες, καρφωμένες η μια στην άλλη, η μια κάθετη , όπου είχε τοποθετήσει και τις αυτοσχέδιες ρόδες του, η άλλη όρθια, αυτή που αντικαθιστούσε το τιμόνι, και στολισμένη με δεκάδες καπάκια αναψυκτικών, κι αυτός περήφανα όρθιος στο αυτοσχέδιο όχημα του, με μια περηφάνεια που πολλαπλασίαζε κι εγώ δεν ξέρω επί πόσο η στολή του Στρατηγού που φορούσε,
Μάρκος λοιπόν ή κατά κόσμον ο "Στρατηγός".
Με καρφιτσωμένα στο πέτο του κόσμου τα παράσημα-που τα έβρισκε άραγε;- και καβάλα πάνω σε ένα ξύλινο πατίνι δικής του προφανώς κατασκευής και εξίσου στολισμένο με καπάκια αναψυκτικών κι ούτε που θυμάμαι τι άλλο, ο Μάρκος ή στρατηγός έγραψε ιστορία κι άφησε εποχή στο Ηράκλειο με την γραφικότητα του. Ήταν και δεν ήταν τρελός, ήταν και δεν ήταν λογικός, ήταν τέλος πάντων ένα μοναδικό κράμα ανθρώπου που ο Θεός έσπασε το καλούπι όταν τον έκανε κι απο εκεί και μετά δεν γεννήθηκε άλλος. Το σίγουρο πάντως είναι πως το αγαθό πρόσωπο του πλέον-αλήθεια, γνωρίζει κανείς αν ζει και τι απέγινε;- σήμερα όσοι το θυμούνται, το θυμούνται με αγάπη.
Ένας από τους πλέον γραφικούς τύπους του Ηρακλείου που κατά τα λεγόμενα του αείμνηστου δημοσιογράφου Μάνου Χάρη-από το βιβλίου του οποίου δανειστήκαμε και τη φωτογραφία- γελοιοποίησε όσο δεν πήγαινε άλλο την στρατιωτική στολή χωρίς ουδεμία συνέπεια.
Ούτε καν επι χούντας...
Η πρωτοφανής συμπεριφορά του και ο τρόπος με τον οποίο αγνοούσε τις κοινωνικές και πολιτικές συμβάσεις θα έλεγα προκαλούσαν περισσότερο συμπάθεια παρά γέλιο με αποτέλεσμα να είναι πολύ αγαπητός σε όλο το Ηράκλειο.
Δυστυχώς, αν δεν κάνω λάθος, το τέλος του πρέπει να ήταν μοναχικό σε κάποιο γηροκομείο του Ηρακλείου.
Στη συλλογική μνήμη όμως έχει απομείνει σαν μια από τις γραφικότερες φιγούρες της πόλης μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου