Ο διασημότερος επαγγελματίας τζογαδόρος όλων των εποχών ήταν Κρητικός (φυσικά)!

 Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

 Το όνομα του απέκτησε διαστάσεις θρύλου και η πολυτάραχη ζωή του έδωσε αφορμή για να γραφτούν πολλά βιβλία, άλλοτε φανταστικά, κι άλλοτε ρομαντικά! Ο λόγος για το «Nick the Greek». Τον επιδεξιότερο, μα συνάμα και τιμιότερο, αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, επαγγελματία παίκτη τυχερών παιχνιδιών στον κόσμο και το μεγαλύτερο τζογαδόρο της Αμερικής, ή αλλιώς το Νικόλα – Ανδρέα Δάνδολο από το Ρέθυμνο, του οποίου η ζωή μοιάζει με ένα πολυτάραχο και πολυκύμαντο παραμύθι!

Υπήρξε για μισό σχεδόν αιώνα ο πιο διάσημος Έλληνας της Αμερικής, πιο γνωστός κι από το Σπύρο Σκούρα, το Δημήτρη Μητρόπουλο, ακόμα κι από τον Ηλία Καζάν.

Ο Νικόλας -Ανδρέας Δάνδολος, γόνος πλούσιας οικογένειας – ο πατέρας του ήταν έμπορος χαλιών – γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, στις 27 Απριλίου του 1893, και αν κρίνουμε από το όνομά του, πιθανόν να έχει εξελληνισμένη Βενετσιάνικη καταγωγή.
Πήρε πτυχίο Φιλοσοφίας από το «Ελληνικό Ευαγγελικό Κολέγιο» της Σμύρνης, το ανήσυχο πνεύμα του, όμως, δεν τον προόριζε για να γίνει καθηγητής. Κατανοώντας το, λοιπόν, αυτό έγκαιρα οι γονείς του, αποφασίζουν να τον στείλουν για επιχειρησιακές σπουδές στις ΗΠΑ, και αρχικά εγκαθίσταται στο Σικάγο, ενώ στη συνέχεια μετακομίζει στο Μόντρεαλ.
Εκεί μέλλεται να γίνει και η γνωριμία με το Phil Musgrave, το διάσημο τότε αναβάτη ιπποδρομιών, που αποτέλεσε σταθμό στη ζωή του!
Γοητεύεται από τα στοιχήματα του ιππόδρομου, παίζει, κερδίζει μισό εκατομμύριο δολάρια μέσα σε έξη μήνες, και πλέον ξεχνά το λόγο για τον οποίο ήρθε στην Αμερική κι αρχίζει, εκτός από στοιχήματα, να παίζει επίσης μεγάλα ποσά στα χαρτιά και στα ζάρια. Παιχνίδια που μέχρι τότε του ήταν άγνωστα, αυτό όμως δε τον εμπόδισε διόλου να τα μετατρέψει στο επάγγελμα που θα ακολουθούσε για τα επόμενα χρόνια
Έτσι, εν καιρώ, η φήμη του μεγαλώνει, και προοδευτικά, η έφεση κι η δεξιοτεχνία του στα τυχερά παιχνίδια, κυρίως στο πόκερ και στα ζάρια, αποκτά τέτοιες διαστάσεις, που οι ιδιοκτήτες των καζίνων, προκειμένου να αποφύγουν τις ζημιές που θα τους έκανε σαν παίκτης, του προσφέρουν θέση εργασίας στο χώρο, με παχυλούς μισθούς, που βέβαια εκείνος δεν αποδέχτηκε ποτέ.

Ο μύθος γύρω από το όνομα Nick the Greek, που δεν σταματούσε το παιχνίδι ποτέ ακόμα  κι όταν έχανε 100.000 δολάρια σε ένα και μόνο ποντάρισμα,ειχε αρχίσει να χτίζεται.

Φρόντιζε βέβαια να δημιουργεί κι ο ίδιος ένα μυστήριο γύρω από το πρόσωπο του καθώς ποτέ δεν αποκάλυπτε σε κανένα τα μυστικά του, ενώ ποτέ δεν έφευγε από τις λέσχες χωρίς να αφήσει αρκετό φιλοδώρημα στους  κρουπιέρηδες,

Στην εμφάνιση ήταν ψηλός, ευγενικός, με φινέτσα και αρχοντιά, με αέρα επαγγελματία, καυστικός, με ετοιμότητα στην αντιμετώπιση των προκλήσεων, ενώ σαν χαρακτήρας ευαίοσθητος, με μεγάλα ανθρωπιστικά ένστικτα.

Άνθρωπος δηλαδή που σε κέρδιζε από τη πρώτη στιγμή με τους τρόπους του.

Σε πείσμα όλων όσων αμφισβ ητούσαν τον ίδιο ή την προέλευση των χρημάτων του, ο Δάνδολος, αποκαλούσε τον εαυτό του «ανεξάρτητο τζογαδόρο» απέφευγε  τις ακριβές χαρτοπαικτικές λέσχες λαο τα κλειστά κλαμπ των γραβατοφορεμένων «επαγγελματιών¨του είδους, ενώ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού συνήθιζε να παραμένει ανέκφραστος, χωρίς να αλλάζει ούτε την ‘οψη του περοσώπου του ούτε τη χροιά της φωνής του.

Το μισό αιώνα περίπου που ο Κρητικός παίκτης  μεσουρανούσε στις πράσινες τσόχες της Αμερικής, οι αναμετρήσεις του με θρυλικά ονόματα του πλούτου της Μαφίας, εθωορούνταν παρτίδες- ιεροτελεστίες που τις παρακολουθούσαν σιωπηλοί κι ανέκφραστοι, ελάχιστοι τυχεροί προσκεκλημένοι.

Ανάμεσα τους και ο βασιλιάς Φαρούκ της Αιγύπτου, ο Φρανκ Σινάτρα, ο κροίσος Αριστοτέλης Ωνάσης,  και ο Τέλης  Σαβάλας, οι οποίοι μάλιστα στη βιογραφία του αναφερονται ως θαυμαστές του.

Οι μεγαλύτερες χαρτοπαικτικές αναμετρήσεις του συμπατριώτη μας γίνονταν πάντα παραμονή  Πρωτοχρονιάς. Κάποτε, ένα λεπτό πριν σημάνει ο καινούργιος χρόνος, έχοντας χάσει ήδη περίπου 300.000 δολάρια, σηκώθηκε πάνω ατάραχος κι έδωσε το σύνθημα να αναβοσβήσουν τα φώτα λέγοντας:

«Ελπίζω με την αλλαγή του χρόνου να αλλάξει και η τύχη μου»

‘Όταν συνέχισε σάρωσε το παιχνίδι  κερδίζοντας 1.250.000 δολάρια, ποσόν που στη συνέχεια έχασε σε ένα μήνα στη ρουλέτα, στα άλογα, τη μεγαλύτερη από όλες τις αδυναμίες του, μια και σύμφωνα με την ανηψιά του-κόρη της αδελφής του που ζούσε στην Αθήνα- ο Δάνδολος ιεραρχούσε τα αγαπημένα του παιχνίδια ως εξής:

Άλογα, ζάρια, ρουλέτα, χαρτιά.

Είναι ευρύτατα διαδεδομένες ιστορίες στα όρια του θρύλου, όπως ότι έπαιζε άυπνος συνεχόμενα επί δέκα μέρες και νύχτες, ή ότι κέρδισε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο,  όταν προκάλεσε τον αντίπαλο να τραβήξουν από ένα φύλο χαρτί για μισό εκατομμύριο δολάρια. Σ’ αυτή την ιστορική παρτίδα πόκερ που έγινε στη Νέα Υόρκη, πραγματοποιήθηκε μια αναμέτρηση των καλύτερων, με θεατές περίπου διάσημους «γκάμπλερ» ανάμεσα τους οποίους ήταν και ο πρώην βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ.

Όταν έληξε η κανονική ώρα, ο Νικ είχε κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια και ο πλέον χαμένος  της βραδιάς , ο νονός της Μαφίας, ο Καστέλο, του είπε:

«Έλληνα, φεύγεις και δεν συνεχίζεις γιατί είσαι δειλός»

Τότε ο Nick the Greek γυρίζοντας προς τον Φαρούκ, τον παρακάλεσε να ανακατέψει τα  χαρτιά και μετά είπε στο Καστέλο: «Και τώρα αμίκο έλα να τραβήξουμε από ένα χαρτί. Ο μικρότερος χάνει πεντακόσιες χιλιάδες δολάριỨ.

Ο Ιταλός αρνήθηκε. Την άλλη μέρα οι «Ταιμς» της Νέας Υόρκης έγραφαν πως ο Καστέλο δεν θα είναι για πάντα αρχηγός της Μαφίας  αλλά ο  Nick the Greek θα είναι ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς του πόκερ».

Σε κάποια άλλη βραδινή έξοδο του συνοδεύονταν από το μεγάλο φυσικό Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ο Νικ παρ’ όλο που ήθελε όλοι στο κύκλο του να δείξουν επίπεδο και να συμπεριφερθούν στον μορφωμένο φίλο του με σεβασμό, γνώριζε πως οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφονταν συνήθως, δε γνώριζαν τίποτα από επιστήμες.

Έτσι, για να αποφύγει κάποιο τυχόν μπέρδεμα, αποφάσισε  να τους συστήσει τον Αινστάιν ως ο «μικρός από το Princeton». ( Ο Αινστάιν ήταν τότε μέλος του Ινστιτούτου Ανωτέρων Σπουδών στο πανεπιστήμιο αυτό)

Το μέγιστο ωστόσο σημείο της πορείας του είναι το μαραθώνιο παιχνίδι πόκερ ανάμεσα στον ίδιο και το μοναδικό, ίσως, ισάξιο συμπαίκτη του, τον Johnny Moss.

Ο πρωτότυπος αυτός μαραθώ νιος  διήρκεσε πέντε ολόκληρους μήνες, και κατά τη διάρκεια του η διακοπη επιτρεπόταν  μόνο για ύπνο και φαγητό, η ήτα όμως του Έλληνα τζογαδόρου τούτη  τη φορά ήταν μεγάλη.

Εν τούτοις, καθώς ο αντίπαλος του κέρδιζε πάνω από δύο εκατομμύρια δολάρια, ο Δάνδολος, όταν έχασε και τη τελευταία του δεκάρα, τον κοίταξε με απάθεια λέγοντας του τη φράση που έμεινε παροιμιώδης:

«Mr Moss, i have let you go- Κύριε Μοε θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε-»

Η κούραση ήταν προφανώς σημαντικός παράγοντας για την ήττα του 66χρονου Δάνδολου, καθώς ο άλλος ήταν είκοσι τέσσερα ολόκληρα χρόνια μικρότερος από τον αντίπαλο του.

Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής του ο Nick the Greek υπολογίζεται ότι κέρδισε και έχασε πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια, ποσό μυθικό για τα τότε δεδομένα, ενώ σύμφωνα πάλι με άλλες εκτιμήσεις, το ποσό αυτό ανεβαίνει στα δυο δις δολάρια.

Δώρισε περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια σε φιλανθρωπικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, και είναι ο μοναδικός Έλληνας που το 1979 μπήκε στη λίστα «Hall of Fame» των θρύλων του πόκερ μαζί με 21 ακόμα μεγάλους παίκτες του ποκερ.

Του  άρεσε να χρησιμοποιεί σοφές φράσεις  για να περιγράψει κάτι που ήθελε να πει όπως στη περίπτωση της δόξας: «Στο επάγγελμα μου η δόξα συνήθως ακολουθείται από μια πρόταση που περιλαμβάνει τη λέξη «φυλακή».

Ο Δάνδολος όμως δεν έπαιζε μόνο για το χρήμα ή τη δόξα, περισσότερο έπαιζε για τη συγκίνηση του  παιχνιδιού, γι’ αυτό και δεν έπαιζε τζόγο μόνο μέσα στις αιθουσες των τυχερών παιχνιδιών, αλλά παντού και πάντοτε στη ζωή του.

Για την τύχη, που άλλοτε συμμαχούσε μαζί του κι άλλοτε τον εγκατέλειπε, συνήθιζε να λέε:

«Η τύχη είναι μια γυναίκα, κι αυτή η γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής μου».

Έτσι, όταν κοντά στο τέλος της ζωής του ρωτήθηκε πως, ενώ πριν λίγα χρόνια πόνταρε εκατομμύρια και τώρα παίζει  για μάρκες των 5 δολαρίων, απαντούσε «έτσι είναι η ζωή».

Ο βασιλιάς της τσόχας πέθανε σε ηλικία 85 χρονών στις 25 Δεκεμβρίου του 1966 από καρδιακή προσβολή, στο νοσοκομείο «Όρος Σινά» (Mount Sina Hospital) του Λος Άντζελες.

Ήταν πλέον πάμφτωχος αλλά κάποιοι διάσημοι φίλοι του φρόντισαν  έτσι ώστε να έχει μια κηδεία με χρυσό φέρετρο, μια κηδεία δηλαδή που να αρμόζει σε ένα πραγματικά μυθικό πρόσωπο του Λας Βέγκας.

Τη μέρα της κηδείας του οι αμερικανικές εφημερίδες είχαν το θάνατο του πρωτοσέλιδο. Μαικήνες του Χόλυγουντ, σταρ και μαφιόζοι, ήρθαν με τις λιμουζίνες τους για να του εναποθέσουν  λουλούδια με τραπουλόχαρτα, ενώ ο Φρανκ Σινάτρα, κλαίγοντας λες και ήταν πατέρας του, τον αποχαιρέτησε λέγοντας του:

«Νικ, υπήρξες τόσο αγνός και έντιμος, ώστε η μόνη περιουσία που είχες ήταν οι αγαθοεργίες σου».