Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Μην κοιτάς τώρα που μετά τις εννιά δεν κινείται κουνούπι… το γλέντι στην Κρήτη πάντα έβραζε και -θέλω να ελπίζω-πάντα θα βράζει, απλώς άλλαξε η πορεία του.
Ξεκίνησε από τις πλατείες του χωριού και τα καφενεία
όπου γινόταν το έλα να δεις κάθε καλοκαίρι με τα κασόνια τις μπύρες να τρέχουν
το ένα πίσω από το άλλο… συνεχίστηκε με τα κρητικά κέντρα που για χρόνια πολλά
κρατούσαν το σκήπτρο στην κρητική
διασκέδαση και κατέληξε, δυστυχώς, στα
ορθάδικα , εκεί δηλαδή που κουνιόσουν όλο το βράδυ κρατώντας ένα ποτό στο χέρι
σου, και στα after
που έπρεπε πρώτα να πάρεις ένα ύπνο μέχρι τις μία, ή τις δυο τα ξημερώματα, να
σηκωθείς μετά, να πιεις ένα καφέ και στη συνέχεια να καταλήξεις στον προορισμό
σου για να αποχωρήσεις από κει κατά τις δέκα το πρωί με το σατέν φουστάνι και
το δωδεκάποντο η γυναίκα, το στρας βάψιμο και τον ήλιο να σε κοιτά ντάλα… θα πεις
έτσι είναι αυτά, κύκλους κάνει η ζωή στα πάντα, κύκλους κάνει και στο γλέντι.
Οι φωτογραφίες πάντως που δημοσιεύουμε σήμερα είναι από
εκείνη την αγνή εποχή που ο ντελικανής χόρευε μόνο με την αδελφή ή την εξαδέλφη
του στο πανηγύρι του χωριού του που γίνονταν την μέρα που γιόρταζε ο πολιούχος τους…
άντε και σε καμιά Απόκρια το πολύ, πολύ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου