Θύρες: Κάθε μια κι απο μόνη της μια ολάκερη ιστορία...

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Θα τις δεις αν βαδίσεις προσεκτικά στην παλιά πόλη του Ηρακλείου, κι αυτές, και πολλές, πολλές ακόμα…
Άλλες να στέκουν πληγωμένες απο το χτύπημα του χρόνου, σαν άνθρωπος που φωνάζει βοήθεια, κι άλλες σε περισσότερο καλή κατάσταση, πάντα όμως αδυνατώντας να κρύψουν την παλαιότητα τους, σαν γυναίκα που άδικα προσπαθεί να επαναφέρει τη νεότητα μέσα απο το λίφτινγκ.

Έστω κι έτσι όμως ακόμα είναι όμορφες και το σίγουρο είναι πως για εκείνους που έχουν το χάρισμα της ονειροπόλησης ένα σωρό εικόνες αρχίζουν να ξεπροβάλλουν από μέσα τους κοιτώντας τις.

Αλήθεια, πότε να άνοιξε άραγε για τελευταία φόρα η τάδε; Πότε να έκλεισε άραγε για τελευταία φορά η δείνα; Πόσες χαρές ή λύπες να χώρεσε μέσα της εκείνη ή η άλλη; Πόσα γλέντια χώρεσε ετούτη η αυλή και τι άνθρωποι ήταν αυτοί που μέσα απο τις σχεδόν ερειπωμένες πόρτες του τώρα γλεντούσανε άλλοτε;

Γιατί το σίγουρο είναι  πως κάθε μια απο αυτές τις πόρτες κρύβει πίσω της μια ολάκερη ιστορία… γιατί λοιπόν δεν φροντίσαμε να κρατηθεί αυτή η ιστορία σαν μια ιστορία που πλέον δεν ανήκει προσωπικά σε κανένα αλλα κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί στολίδι της πόλης μας;