Περικλής Τσιτσίνος: Ένας μουσικός του Ηρακλείου που έφυγε νωρίς...

 

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Ήταν το χαμογελαστό παιδί… μα τόσο χαμογελαστό που το περίσσιο  χαμόγελο του δεν μπορεί να αποδοθεί αλλού παρά μονάχα στην ενασχόληση του με την μουσική.

Γιατί ο Περικλής ήταν μεγάλος μουσικός της πόλης του Ηρακλείου, πιανίστας από τους μεγαλύτερους ίσως της περιόδου 1980-85 και είχε επιβάλλει την παρουσία του στα πιο σημαντικά κέντρα της εποχής με το κοινό να κρέμεται κυριολεκτικά από τα όμορφα χείλη του… γιατί ο Περικλής δεν παρήγαγε μουσική μόνο με τα μαγικά χέρια του, η μουσική έβγαινε από μέσα του με μια φωνή που σε μάγευε.

Λάτρης των ρεμπέτικων και των έντεχνων τραγουδιών ο Περικλής είχε κυριολεκτικά διαπρέψει στο χώρο και σίγουρα θα προχωρούσε πολύ παραπάνω, ποιος ξέρει ίσαμε που, αν στα είκοσι πέντε  του δεν τον έβρισκε το κακό. … ποιο κακό; Μα ποιο άλλο από την αρρώστια του αιώνα!

Καρκίνος στους πνεύμονες… κι ούτε έπινε ούτε κάπνιζε… δυστυχώς αυτά είναι τα περίεργα της ζωής.

Είχε το κουράγιο πάντως να δουλεύει μέχρι και την τελευταία στιγμή ελπίζοντας σε ένα θαύμα… και μαζί του ελπίζαμε και όλοι εμείς, οι φίλοι του και θαυμαστές του, γιατί ο Περικλής διέθετε και αυτό το προσόν:’

Μετέτρεπε τους θαυμαστές του σε φίλους, σε φίλους καρδιακούς που τον ακολουθούσαν παντού… κι αν έφυγε τόσο άσχημα και τόσο νωρίς, με τη μνήμη συνεχίζουν να τον ακολουθούν ίσαμε την μεγάλη συνάντηση… τότε που θα στρωθούν σε μια τάβλα όλοι μαζί, κι αφού πρώτα σκάσουν στα γέλια θα σιωπήσουν μετά για να απολαύσουν τους μαγικούς σκοπούς της «Φραγκοσυριανής» παιγμένη και τραγουδισμένη από τον δικό τους Περικλή… τον αγαπημένο τους Περικλή!!!!!!!!!!!