«Το σκισμένο τούλι» της 'Ελενας Ακρίτα

Γράφει η Βασιλική Μολφέση

 Εξαιρετικό, σύγχρονο και καλογραμμένο είναι το νέο μυθιστόρημα της 'Ελενας Ακρίτα με τίτλο «Το σκισμένο τούλι». Η υπόθεσή του αναφέρεται στη ζωή πέντε γυναικών σε μια αθηναϊκή συνοικία, που περιγράφεται παραστατικότατα από την υπέροχη και ολοζώντανη πένα της συγγραφέως, θίγοντας προβλήματα και καταστάσεις της εποχής μας.

Πέντε γυναίκες ενωμένες με δυνατή φιλία , η Σολφέζ με ταλέντο στην κομμωτική, η Νένα το πρώτο πιστολάκι της γειτονιάς, η Μάρω με τις τραυματικές περιπέτειες, η διάσημη Μιράντα και η γλυκιά Ιοκάστη ζουν, ερωτεύονται, αγαπούν, περνούν δοκιμασίες κι εμπειρίες, στηρίζοντας η μία την άλλη, με αρκετές δόσεις χιούμορ και σκηνές γέλιου για να αποφορτίζονται οι ψυχές τους από τα προβλήματα και τις έννοιες της ζωής και ταυτόχρονα και της ψυχής του αναγνώστη.

 

Πλαισιωμένες με γνωστές ή πελάτισσες, οι οποίες συμβιβάστηκαν στα «πρέπει» της κοινωνίας και σε αταίριαστους γάμους, βασανισμένες γυναίκες με «σκισμένα τούλια, ερειπωμένα νυφικά και μαραμένα βλέμματα», οι πέντε ηρωίδες του βιβλίου κατορθώνουν να επιβιώσουν στους απάνθρωπους ρυθμούς της εποχής, καταφέρνουν να επουλώσουν τις πληγές τους, άλλες εντελώς κι άλλες αφήνοντας ουλές ανεξίτηλες, ακολουθώντας πάντα αυτό που τις προστάζει η καρδιά. 

Και μερικές ξεχωριστές παράγραφοι: «Αυτές οι δεύτερες σκέψεις που με τον μανδύα της λογικής δηλητηριάζουν τις καρδιές των ανθρώπων και ανοίγουν χάσμα ανάμεσά τους. Τα ταξίδια του μυαλού κάνουν τις πιο απρόβλεπτες διαδρομές . 

Καθώς τρέχουν σε λεωφόρους λαμπρές, αίφνης στρίβουν σε κατσικόδρομους και σε σοκάκια αδιέξοδα. Εκεί μπροστά σ΄ένα ντουβάρι που κλείνει το δρόμο, κολλούν οι τροχοί στις λάσπες και δεν πανε ούτε μπρος ούτε πίσω. Στέκεις ακίνητος, ανήμπορος να χαράξεις τη δική σου διαδρομή μέχρι τον τελικό προορισμό». 

«Αυτός είναι ο έρωτας ο κεραυνοβόλος, ο έρωτας ο αγιάτρευτος που σέρνεται στα πατώματα, που χορεύει ξυπόλυτος στο σκοτάδι, που ίπταται και που συτντρίβεται. Αυτός είναι ο έρωτας του «Μαζί» του «ποτέ» και του 

«Πάντα». «Γιατί η αγάπη είναι μουρλή για δέσιμο. Στα τσακίδια σε στέλνει και στον Θεό σ΄ανεβάζει, γιατί όταν υπάρχει... Παναγιά μου όταν υπάρχει! Μετακινεί βουνά και χωρίζει θάλασσες στα δυο για να συνεχίσουν οι εραστές την κοινή τους πορεία παρά τα αίματα και τα αγκάθια της ζωής τους. Με όλες τις αναποδιές και όλα τα βάσανα, όλες τις ανηφόρες και τις κακοτοπιές, τα βουνά και τους γκρεμούς, και τα δάκρυα της προδοσίας και τα αίματα της αγάπης και τους πόνους της καρδιάς».