Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Αν μερικά χρόνια πριν κάποιος τολμούσε έστω να σκεφτεί πως θα έρχονταν μέρα που για να βγει έξω απο το σπίτι του θα έπρεπε να λάβει ειδική άδεια απο το κράτος θα τον περνούσαν για τρελό... πόσο μάλλον δε αν συμπλήρωνε πως και γι' αυτή την ειδική έξοδο ακόμα θα έπρεπε να απομονώνει την παρουσία και την αναπνοή του από τους συνανθρώπους του...
Κοίτα όμως που τα χειρότερα σενάρια δεν τα γράφουν τρελοί συγγραφείς ούτε τα ζωγραφίζουν αλλοπαρμένοι ζωγράφοι, τα γράφει και τα ζωγραφίζει η ίδια η ζωή... κι εμείς τώρα όλοι, κλειδωμένος ο καθείς στον εαυτό του να ελπίζουμε τουλάχιστον πως έστω και τελευταία στιγμή θα αποφύγουμε τα χειρότερα. -Ποια χειρότερα άραγε;-
 |
| Λεωφόρος Δικαιοσύνης |
Με την ελπίδα τέλος πάντων αυτή και την ειδική άδεια για "λόγους σωματικής άσκησης" περπάτησα προχθες στους κεντρικούς δρόμους της αγαπημένης πόλης... και δεν νομίζω πως χρειάζεται κάτι άλλο να πω... Οι εικόνες αποτυπώνουν τα πάντα απο μόνες τους!
 |
| Μονάχα τα περιστέρια έδιναν το παρών στην πλατεία Λιονταριών |
 |
| Κεντρική αγορά: Τα πάντα κλειστά. |
 |
| Πλατιά Στράτα: Στην ερημία της καραντίνας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου